ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ2

 ΕΙΚΑΣΤΙΚΗ-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΗ
  ΠΟΡΕΙΑ
ΤΡΙΜΗΝΙΑΙΑ ΕΚΔΟΣΗ







ΙΟΥΛΗΣ-ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ- ΣΕΠΤΕΜΒΡΗΣ 2013
                                   
                Αριθμός τεύχους 2
ΟΙΚΟΜΟΥΣΕΙΟ ΤΕΧΝΗΣ ΝΕΑΣ ΑΛΙΚΑΡΝΑΣΣΟΥ
Καρτερού 18-20 71601 Νέα Αλικαρνασσός
στέλιος κωστή σπυριδάκης

Κρήτη λεβεντογέννα,

                              δεν είναι μόνο τ` άρματα.

              Είναι και τα σκαρπέλα,

              οι πέννες, τα πινέλα. 

Και μην μου λες εμένα.

                             Και τούτα κάνουν θάματα!

Από το βιβλίο του αείμνηστου φίλου Λάζαρου Ουσταμπασίδη που έχει τον τίτλο: «Ο ΛΙΜΟΣ» και το αφιερώνει στα παιδιά της Αφρικής. Σήμερα εγώ το αφιερώνω στα παιδιά τα δικά μας, τα παιδιά της Ελλάδας, που τόσο βάρβαρα και σκληρά πλήττονται από τους συν-Ευρωπαίους και τα μίσθαρνα όργανά τους, τους οσφυοκάμπτες «πολιτικούς». Είμαι σίγουρος πως ο αείμνηστος  ουμανιστής Λάζαρος δεν έχει αντίρρηση.

ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΙΤΙΖΕΤΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΟΣΟ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΚΑΛΛΙΤΕΡΑ

ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΦΗΣΟΜΕ ΓΕΡΗ ΜΑΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ  ΜΑΣ

ΔΙΑΣΦΑΛΙΖΕΤΕ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΟΥ ΓΕΝΟΥΣ ΟΤΑΝ ΑΦΗΝΕΤΕ ΥΓΙΕΙΣ ΑΠΟΓΟΝΟΥΣ ΣΤΗ ΔΙΑΙΩΝΙΣΗ

 Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΓΚΡΕΚΟ

                               Του Μανώλη Δερμιτζάκη

Από το βιβλίο του ΤΑ ΧΝΑΡΙΑ ΜΟΥ, που εκδόθηκε  στο Ηράκλειο το 1957 και έχει πρόλογο, που τον έχει γράψει τον Μάρτιο του 1934. Αξίζει τον κόπο να τον επαναλάβομε κι εδώ, αφού και ο ίδιος τον επαναλαμβάνει στην έκδοση του 1957.  [ ΠΡΟΛΟΓΟΣ  Ώρες φορές, όντας μονάχος στο μπαρμπεργιό κλεισμένος με δίχως δουλειά, συλλογίζουμε τη ζωή μου, τη ζωή… Και στο νου μου κατεβαίνουν αράδες. Γράφω, τι γράφω; Ένας λόγος να γράφης. Μεγάλη υπόθεσι να το λες. Μεγαλύτερη να τυπώνεις. Άγνωστος, παραμικρός μπαρμπέρης, νοιάζουμαι για την καλή ποιότητα του ξυραφιού και την περιποίηση του πελάτη, έτσι που να ευχαριστηθεί ο χριστιανός και να σου ξανάρθη. Το πράμα αλλάζει. Ποιο πολύ χαίρουμαι σα μου λένε πως το ξούρισμά μου είναι μαλακό και άνετο, παρά πως γράφω κάτι της προκοπής. Τότες; Οι στίχοι τούτοι βγαίνουν για ένα στενό κύκλο. Οι γραμματιζούμενοι φίλοι μου ισχυρίζονται πως είνε καλοί. Λίμα από το πρωί ως το βράδυ. Με κατάφεραν, τους τυπώνω. Το κρίμα ας τους βαρύνει για όλη τους τη ζωή. Μάρτιος 1934]

Ακολούθησα την ορθογραφία του κειμένου εκτός του τονισμού που δεν μπορεί τεχνικά να διατηρηθεί.  ΣΚΣ

                                ************

-Είπα σούτο χίλιες φορές, άστονε. Ίντα κάθεσαι και χαλάς ταδίκου την καρδιά σου; Τούτος το χούϊ του δεν το παραιτά γιατί φαίνεται να τόχει από  γεννητού. Γράφει; Ας γράφει. Ίντα θες να σκας και να πλαντάς; Αν κακό του κεφαλιού του κάνει ποιος θα του φταίει; Μα πάλι κι αν του γυρίσει περί καλού, κατέχεις ίντα ναι τούτονα;

   -Έτσι εμίλιε κι ορμήνευε η Μαργή την κερά Ρηνούλα της καθώς, είχ` έρθει απ το χωριό, ακούγοντας την να γρούζει πάλι καθώς μ` έβλεπε να χάνω τον καιρό μου αραδιάζοντας χαζομάρες.

    -Ναίσκες! Αποκεινουσάς τσοι προκομένους είναι, αποκρίθηκε η κερα-Ρηνούλα, να σταθεί άξιος στα πράματα. Τάξη να λάβει καθώς στέκεται σάνθρωπο, που μιλάνε για τούτα, δίχως νάχει απολαβή. Δεν τόνε παραιτάς, καλομάζαλή μου κι αυτός είναι κουζουλός….

     -Δεν είναι καθώς τα κρίνεις και τα μολογάς, ξαναμίλησε η Μαργή. Τόπε κι απροχτές στο χωριό ο Γιάννης, τση Κουτουλοφάρενας, πούρθε από την Αθήνα ξετελεμένος στη σπουδή, σε μια βεγγέρα που πήγα στση Βγενιάς το σπίτι. Το διάβασε στα χαρτιά τσ` επιστήμης και το βουλώνουνε κι αυτά.

    Τούτοι που διάχνουνε ετσά που εμείς δεν τσοι καταλαβένομε και τσοι λέμε κουζουλούς, τόχουνε από γεννητού. Δεν τσοι παίρνει κανείς απάνω του, γιατί, δε σου λέω, μπορεί και νάναι. Μα σα λάχει και τώσε γυρίσει επί καλού καϋμέχαρη  μου, κάτεχε πως αγιάζουνε. Ναίσκε! Αγιάζουνε.

   Άκου μια ιστορία που μας την είπε κείνηνα τη βραδυά ο Γιάννης που τη διάβασε στα μεγάλα χαρθιά της Αθήνας.

   Μια φορά, στα παληά τα χρόνια που τα ζαμάνια για τη Χρισθιανότη ήτανε μαύρα και σκοτεινά, ξεμπάρκαρε επά στην Κρήτη, στην ακρογιαλιά τση Ρογδιάς, από μέρη αλαργηνά ληστάδες. Επατήσανε κι ερημάξανε τα γυρωτρίγυρα ετσά, που οι ανθρώποι που γλυτώσανε από το μαύρο μαχαίρι τως, για χρόνια δηγούντανε τη συμφορά που πλάκωσε, ώρα κακή, τα κακοροίζικα χωριά τως. Επήρανε, λέει, σκλάβους και σκλάβες, νιους κυπαρισσόκορμους και κοπελιές σαν τα κρούσταλα νερά, κι επήγανε τσοι στα καταραμένα τα καράβια τως κι ανοίξανε πανιά κι εφύγανε για τον αγύριστο, να τσοι πουλήσουνε στα παζάρια, εκειά, στα πάνω μέρη, που ξαγοράζανε τσ` ανθρώπους.

    Μαζί τως είχανε παρμένο κι ένα μικρό κοπέλλι απού τως ήλαχε στη μπροσπάθεια τση ρημαγής τως. Είπανε να το σκοτώσουνε, μα ένας το λυπήθηκε και το πήρε απάνω του. Σε μια πολιτεία το ξαγόρασε ένας πλούσος και το πήρε να του βόσκει τσ` αίγες. Το κοπέλι ήτανε άπό το Φόδελε, το χωριό πούναι κοντά στη Ρογδιά και το λέγανε… να δεις πως το λέγανε… ναι, το λέγανε  -Θεοκοτόπουλο.

     Ο αφέντης του ταγάπησε με τον καιρό, γιατί στσοι παραγγελιές του ήτανε ατσίδα. Ήβοσκε τα ζούμπερά του στην εξοχή και κατά πως ήπαιζε, αντίς να διάχνει ξεροτρόχαλους και να κυνηγά πουλιά και τζιτζίκους, ήκανε σκέδια σε γαστριά και σε χαλίκια, που θωρώντας τα κάποτες ο αφέντης του, κατάλαβε, καθώς έγνωθε από τουτα, πως το κοπέλι από γεννητού του, πράμμα είχε μέσα του. Κι ετσά τόφησε να πράχνει ορνικό του.

    Μεγάλωνε το κοπέλι κι αυγάτιζε στο σκέδιο και στη ζγουραφική. Στην πολιτεία όσο πήγαινε κι αγροικούντανε. Ο αφέντης του, βλέποντας την προκοπή του, τούχε δοσμένο το λεύτερο και τόχε κάμει παιδί του. Οι άλλοι που καταφέρανε τα ίδια με τούτο πράματα ζγουράφοι, βλέποντας που καθημερνού τους ήβανε στη μπάντα από ζήλεια τόνε λέγανε κουζουλό, και πως τάχα, ετσά που ήβανε τα σκέδια και τσοι σγουραφικές του δεν ήστεκαν σ` όφελος τα πράματα του καιρού και δεν είχανε το πρεπούμενο κάλλος στην αποθυμιά του μαθιού με την αχαμνότη που τάδιαχνε.

     Τούτος σε κανένα δεν ήβγανε μιλιά. Δούλεβγε στ` αργαστήρι του χαβά δεν είχε κανενού. Όσο οι οχτροί τόνε κατατρέχανε, τόσο τόνομά του ξάπλωνε κι ήπιανε τον κόσμο. Κι ο βασιλιάς του τόπου τόχε σε υπόληψη και τιμή. Γίνηκε μεγάλος! Η δόξα του ήπιασε την οικουμένη. Όλοι, μικροί, μεγάλοι, τον είχανε σε σέβας. Αγροικάς;

       Είπε η Μαργή τελεύοντας την ιστορία στην κερά-Ρηνούλα, πούστεκε κι αφρουκαζότανε με μεγάλη συλλογή.

       -Ετσά `ζησε κι απόθανε. Κι αμ` απόθανε και περάσανε χρόνοι και καιροί, το κοπέλι άγιασε! Οι χρισθιανοί εβγάλανε τα κόκκαλά του και τα φέρανε στο χωριό του, το Φόδελε. Εκειά που τάχουνε θαμμένα ο τόπος μοσχοβολά. Οι χωριανοί του κάμανε και τ` άγαλμά του. Κι ως τόχουνε σκεπασμένο μ` ένα σεντόνι, ο κόσμος πηγαίνει, ανάβει κεριά, το ξεσκεπάζει και το προσκυνά!

      -Κι ήγιασε μπρε κιόλας; Ρώτηξε η κερά-Ρηνούλα τώρα δα με έκσταση κι απορία.

        -Κι αμέ δεν ήγιασε μαθές, είπε βουλώνοντας ξανά η Μαργή. Προσκυνώ τη χάρη του, έκανε η κερά-Ρηνούλα κάνοντας το σταυρό της. Προσκυνωωώ τη χάρη σου – πως τον είπες;

 -Θεοκοτόπουλο…

           -…Άγιε Θεοκοτόπουλέ μου. Κυβέρνα τον κόσμο και το σπίτι μου. Κι ως θα κάνεις το θάγμα σου, να ρθω στη χάρη σου να σ` ανάψω κερί.

           -Αμήν, είπε μ` ευλάβεια η Μαργή, κάνοντας και κείνη το σταυρό της. Ε! θωρείς εδά; Την άχνα σου δε θέλω να την ακούσω μπλειο. Άστονε. Τόχει από γεννητού και το χούϊ δεν του βγαίνει.

          -Για το Θιο! έκαμε η κερά-Ρηνούλα τρομαγμένη, ό,τι θέλει ας κάνει. Σε πράμα δε με νοιάζει μπλειο. Ίντα με τσ` αγίους θα τα βάνωμ` εδά;

 Ο  …. «Άγιος»    Δομήνικος Θεοτοκόπουλος

                        ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ

    Τελευταίο ταξίδι του F/B King Minos  από το Ηράκλειο για Πειραιά, την Παρασκευή 05/05/01.

       Το βασιλοβάπορο δεν θα ξαναγυρίσει στα γνωστά του νερά, η απόφαση είναι τελεσίδικη.

   Πάνω στα ρέλια της πρύμης ένα πανώπου στήσαμε εμείς οι αισθηματίες και πιστοί δουλευτές του, έγραφε: «Αντίο King Minos. Καλά ταξίδια στα ξένα νερά»

   Ύστερα από δέκα ολόκληρα χρόνια ταξιδιών εγκατέλειψε για πάντα την μητέρα Κρήτη. Όλα αυτά τα πήγαινε-έλα, μέρα παρά μέρα, χαιρετούσαμε από τις βαρδιόλες το Γιούχτα και καμαρώναμε τον Ψηλορείτη από το πέλαγος. Βαποριές φορτωμένος οι αναμνήσεις προσκυνήματα και αποχωρισμοί χιλιάδες.

   Σωρός οι ναυτικοί καημοί απλώθηκαν στο υστερνό ταξίδι.

Κάτω στους ντόκους καθηλωμένοι συγγενείς μας κατευώδωναν.

Καθώς η πρύμη αλλάργευε, έμεναν πίσω δακρυσμένα  μάτια ερωτευμένων γυναικών, απελπισμένα αγκαλιάσματα παιδιών κι ευχές μπιστικών μα μετρημένων φίλων.

Με τις πρώτες προπελιές του πρόσω η σφυρίχτρα ηχούσε παραπονεμένα. Καθώς σήκωνε άγκυρα τελευταία φορά από το μητρικό λιμάνι το Μεγάλο Κάστρο, το βαπόρι έτρεμε σύγκορμο. Από τα όκια της πλώρης έτρεχαν δάκρυα ποταμός, από την τζιμινιέρα έβγαινε σαν αναστεναγμός ένας καπνός μαύρος και πένθιμος.

Τα μαντήλια που ανεμίζανε στην προβλήτα θυμίζανε περασμένες εποχές. Σε κάθε αναχώρηση από τα αγαπημένα λιμάνια της γης, μας κατευώδωναν ρυμουλκά και βαπόρια, μπουρούδες και σφυρίχτες κι ακόμη πομπές νταλκαδιασμένων κοριτσιών που έκλαιγαν καθώς έμεναν πίσω.

   Εκεί αγάπες λιμανιώτικες, εφήμερες. Εδώ δυνατές ριζωμένες, πολυχρόνιες. Δεμένες φαμίλιες νοικοκυραίων ναυτικών χώριζαν. Ίδιο βαριά τα βάσανα του ξενιτεμού, του μόνιμου και του περαστικού, πόνος στον αποχωρισμό του ακριβού κι αγαπημένου.

              «Το έχε γεια είναι πικρό στου χωρισμού τη ζάλη

                Μα στα καλωσορίσματα είναι χαρά μεγάλη.»

   Το πολυδουλεμένο καράβι παραγκωνίστηκε από το καινούργιο, που πήρε τη θέση του δυναμικά, όπως επιτάσσουν οι αιώνιοι φυσικοί νόμοι κι ο άνεμος της ταχύτητας του εκσυγχρονισμού.

   Νεοφερμένο ΦΑΙΣΤΟΣ ΠΑΛΑΣ καλώς όρισες. Να ταξιδεύεις με το πλήρωμά σου καλότυχο και τιμημένο στα χνάρια του ΜΙΝΩΣ. Με τα καλοπληρωμένα ναύλα σου να κερδίζεις γλυκό ψωμί για τους δουλευτές σου.  Ύστερα από πολλά χρόνια σαν έρθει κι εσένα η ώρα σου, να αποσυρθείς περήφανο χωρίς αβαρίες. Το να γερνάς είναι πιο χρήσιμο  και πιο δύσκολο από το να μάθεις να ταξιδεύεις.

   Το King Minos  πήρε παράταση ζωής. Θα δουλέψει για λίγο σε διαφορετικές θάλασσες για να μετρήσει δυνάμεις που του απόμειναν. Κάποτε θα το βγάλουν στο σφυρί. Θα παρελαύνουν υποψήφιοι αγοραστές που θα πλειοδοτούν πάνω στη θαλασσοδαρμένη λαμαρίνα του.

Όσο για μας τους αφανείς εργάτες της θάλασσας που κάμαμε το κομοδέσιον του σπίτι μας, που φιλοξενήσαμε εκατομμύρια επιβάτες, που κουμαντάραμε το τιμόνι του, που ταΐζαμε  τις μηχανές του, που καθαρίζαμε την κοπριά του, μείναμε με ένα κενό που δεν γεμίζει με καμιά λογική και μια πικρή γεύση που δεν γλυκαίνει.

   Εμείς οι αιώνιοι αναχωρητές των λιμανιών παλιοί και θαλασσογέννητοι, δεν ξεπερνούμε εύκολα τέτοιους αποχαιρετισμούς. Δεν είναι απλή συνήθεια, γιατί πάντα αφήνομε πίσω κομμάτι από τον εαυτό μας.

   Με ναυτικές καρδιές μαρμαρωμένες και ματιές περίλυπες που αρνούνται να δακρύσουν, καταπίνομε με δυσκολία τον κόμπο που μας βαραίνει το στήθος και δεν λέει να λιγάνει.

   Καλοδεχούμενο κάθε λιμάνι με τους καημούς του. Θα μανουβράρομε και το ΜΙΝΩΣ μακριά από το Ηράκλειο, σε θάλασσες ειρηνικές, γιατί μόνο εμείς μπορούμε να ξεχωρίσομε το φως των αστεριών που ορίζουν τις ρότες μας.

                       Μανώλης Ροδανάκης

                       Α` Μηχανικός Ε.Ν. 

 

Το Ραδιομέγαρο υπό κατάληψη μετά τον θάνατο της ΕΡΤ από την κατοχική κυβέρνηση του Ραηχενμπάχ. Οι Έλληνες αμύνονται «περί πάτρης» όχι αποκλειστικά για την ΕΡΤ, η οποία αποτελεί την αφορμή και όχι την αιτία.-

ΕΣΠΕΡΙΝΟ ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ

              (ΚΑΠΕΤΑΝΑΚΕΙΟ)

        

    Δυο φιλόλογοι του εσπερινού γυμνασίου μεταφέροντας στους μαθητές τους την γνώση τους, γύρω από την Κλασική Ελλάδα τους ευαισθητοποίησαν  και δημιούργησαν μια 14μελή ομάδα μαθητών.

Οι φιλόλογοι  Μαρία Καραλάκη και Σήφης Κοσόγλου οδήγησαν την μαθητική ομάδα να ασχοληθεί με την καταγραφή των αγαλμάτων της πόλης. Οι μαθητές υπό την καθοδήγησή τους ενήργησαν συλλογικά στις δύο ενότητες που τους έδωσαν: 1. «Με μπρούτζο και με μάρμαρο…» και 2. «Η πόλη μου, το Ηράκλειο…».

 Αποτέλεσμα ήταν η φωτογράφηση των αγαλμάτων του Ηρακλείου και η έκδοση πολυτελούς τόμου, ως και CD, το οποίο απεστάλη από το ΟΙΚΟΜΟΥΣΕΙΟ ΤΕΧΝΗΣ στην αρχειοθήκη Βερνάρδου και το ανάρτησε στο διαδίκτυο.

        Μέρος των αγαλμάτων του ΟΙΚΟΜΟΥΣΕΙΟΥ ΤΕΧΝΗΣ  που είναι τοποθετημένα στον αύλειο χώρο  έχουν περιληφθεί στην καταγραφή και μεταξύ άλλων καταχωρούνται παρακάτω.

Ο φιλόλογος Σήφης Κοσόγλου

  

ΟΙΚΟΜΟΥΣΕΙΟ ΤΕΧΝΗΣ ΝΕΑΣ ΑΛΙΚΑΡΝΑΣΣΟΥ

ΟΙΚΟΜΟΥΣΕΙΟ ΤΕΧΝΗΣ ΝΕΑΣ ΑΛΙΚΑΡΝΑΣΣΟΥ

Ανήκουν στον καλλιτέχνη κ. Μαν. Αγγελιδάκη

Σχόλιον επί σχολίου ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ Μ ΕΝΑ ΜΑΤΙ ΣΑΝ ΓΑΡΙΔΑ - 31/1/2011

Σχόλιον επί σχολίου (Πρώτο σχόλιο στον ΑΛΚΜΑΝ.gr στις 10 Οκτωβρίου 2010) Ποιητής ειν` ο Μανόλης. Λασιθιώτης, μα της πόλης. Κι όπως όλοι οι Λασιθιώτες                                                                                                                   τση δουλειάς που `ναι παιγνιώτες και για να τα βγάλουν πέρα ζεύγουνε και τον αέρα και τον βάζουνε στον μύλο για να βγατιστεί το μήλο, κι ο Μανόλης με τον Λόγο στίχους φτιάχνει δίχως ψόγο. Μα θα τον κατηγορήσω, γιατί δεν κρατά το ίσο.                                   Στο βιβλίο του δεν είδα ντιπ για ντιπ μια σελίδα. Δεν μου τό `δωσε ο σπάγγος και γιαυτό του πρέπει πάγος. Ο Μανόλης κάνει κι άλλα και μικρούλια και μεγάλα. Τά `χει μέσα στη φαρέτρα πελεκά γροικώ την πέτρα, και το ξύλο άμα λάχει και για όλα δίδει μάχη. Αυτός είναι ο Μανόλης!!! Λασιθιώτης μα τση πόλης. ========== ========== Ποιος τα γράφει ανέ ρωτάς: Στελιανός ο Γονατάς, πού `βγαζε ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ Μ ΕΝΑ ΜΑΤΙ ΣΑΝ ΓΑΡΙΔΑ, κι έλεγε το μαύρο κι άσπρο στο Μεγάλο μας το Κάστρο. Πελεκά εδά στσι τσούρλους τσι πολεμιστάδες ούλους και θαρρεί όσο θα ζήσει και τη Γη θα πελεκήσει!!! στέλιοσκωστήσπυριδάκης ============ ============ Σχόλιο δεύτερo στις 31 Ιανουαρίου 2011 στον Αλκμάνα. ============ ============ Μ` επισκέφτηκεν ο Μανόλης επροχτές. Ημέρα σχόλης.  (29/01/2011) Το ¨ΜΕΡΤΕΜΙ" του πεσκέσι μού `φερε και μου αρέσει! Ήνοιξα κι εδιάβασά το από πάνω ως τον πάτο! Είναι ωραίο! Ω χαρώ το! Νόστιμο σαν ζαχαρότο. Το "ΟΛΙΣΘΗΜΑ" του όμως μόνο του είν` ένας τόμος! Που "εμνήσθη του αιδοίου" Ω χαρώ το! Το οποίον, του οποίου..... Μ` άρεσε πολύ κι εμένα! Κι όταν γύριζα στα ξένα......... έχουνε να λένε οι φίλοι: Τρόποι ζωής μυριάδες χίλιοι κι ότι όσα κι αν εδούλεψα στα ξένα το αιδοίον μου τα έφαγε και η ταβέρνα......... Μα χαλάλι! Με δίχως δόντια!!! πώς τα τρωει τα χταπόδια;;;          ========= Εύγε σου λοιπόν Μανόλη! Νά `ρχεσαι σαν έχεις σχόλη.- στέλιοσκωστήσπυριδάκης ΣΤΕΛΙΟΣ ΚΩΣΤΗ ΣΠΥΡΙΔΑΚΗΣ

                        

                     ΟΛΙΣΘΗΜΑ

Οδού μεσούσης Καρυών έως Βατοπεδίου

Εμνήσθη Απολλόδωρος και πάλιν του αιδοίου.

Η σάρξ επανεστάτησε δεινώς  και εξανέστη

Και δέσμιος της ηδονής ο ασεβής κατέστη.

¨Αγίου Όρους ευλαβού», εις αδελφός ελάλει.

«Στήθι ασπίς προς πειρασμόν», εβόουν και οι άλλοι.

Και απεκρίθη ουν αυτοίς «Ποιήσατε την νήσσαν,

o τάλας γαρ πεπόθηκα διακαώς την Χρύσσαν.»

Αμφοίν χεροίν συνείχετο καυλού αρειμανίου,

Και συν τω νω εγεύετο σώματος ουρανίου.

Και συσταλέντων των γλουτών, καμφθέντων των γονάτων,

ήχθη εις σφαίρας οργασμών και παραληρημάτων.

Η παραυτίκα ηδονή, κτηθείσα παρ` ιδίου,

υπήρξεν όμως αίτιον της τελευτής του βίου.

Ανακαλέσας τοιγαρούν θήλεως οπτασίαν

αφρόνως απεμπόλησεν αβάτου σημασίαν.

Διό εις αποσάθρωμα ολίσθησεν οφρύος,

και ηύρεν θάνατον φρικτόν εκείνος ο αχρείος!

Ο Θεός συγχωρήσαι ημάς και τον άφρονα αδελφόν ημών, Απολλόδωρον, ως αγαθός και φιλάνθρωπος.

Η αφιέρωση του φίλου Μανόλη και το Άγιον Όρος. Ο Μανόλης Τσικαλάς εκτός από την δικηγορία, καλλιεργεί την Ποίηση, τη Ζωγραφική και τη Γλυπτική. Ως ερασιτέχνης ηθοποιός δε ανταγωνίζεται επικινδύνως τους επαγγελματίες ηθοποιούς.. Το παράστημά του  όταν φορεί την Κρητική Ενδυμασία αποδίδει τον ιδανικό Κρητικό.  Ο λόγος του προφορικός τε και γραπτός είναι μεστός με ουσιαστική πληρότητα.                    

«Το Εμβόλιμον  επιχορηγείται από το ίδρυμα Κώστα και Ελένης Ουράνη της Ακαδημίας Αθηνών καθώς και από την Εταιρεία Αλουμίνιον της Ελλάδος»

Διαβάσαμε το πολύ ωραίο  και καλαίσθητο λογοτεχνικό περιοδικό  με την πλουσιότατη ύλη του και την πολλή και καλή εικονογράφηση της Φανής Μιχαηλίδη. Ιδιαίτερη εντύπωση προξενεί  «Το γράμμα της σύνταξης»  του Θανάση Μαρκόπουλου το οποίο καταχωρούμε αμέσως παρακάτω.

                                Το κούτσουρο

Περικόπτουμε καταρχήν τα κάτω άκρα τα μόνα ικανά να βγάλουν τα ποτάμια στους δρόμους με ισχυρές εννοείται δόσεις αναισθητικού όπως η πατρίς κινδυνεύει βαίνει κατά κρημνού κλπ κλπ

     Επειδή παρά ταύτα η κατάστασις επιδεινούται απαιτούνται νέα μέτρα κι έτσι περικόπτουμε τώρα τα άνω άκρα που κι αυτά ως γνωστόν ατακτούν γράφουν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης σηκώνουν κύματα στις οθόνες κλπ κλπ

            Απομένει το κεφάλι

     Σε αντίθεση με τη μάνα μας που ξεπάστρευε τον κόκορα της Κυριακής αρχίζοντας απ` το κεφάλι εμείς το κρατάμε για το τέλος μια και όλα κατά το σύνταγμα πρέπει να γίνουν με τη σύμφωνη γνώμη του

     Περικόπτουμε λοιπόν τελευταίο το κεφάλι κι έπειτα ρίχνουμε το κούτσουρο στο τζάκι έτσι που επιτέλους να πειστούν οι αγορές και να μας δανείσουν λίγη από τη ζέστη μας

     Με πολλή χαρά συναντήσαμε στις σελίδες 47 και 48  δυο ποιήματα του Οδοντιάτρου Λουκά Δ. Παπαδάκη, γιου του φίλου  Δημήτρη Παπαδάκη, προέδρου του  Λογοτεχνικού Συνδέσμου Ηρακλείου.  Καταχωρούμε παρακάτω  το ένα.

        Ερωτικό σε ακορντεόν

Για σένανε ρωτώ που στη μοναξιά σου βρίσκει το πρόσωπό του ο έρωτας.

Ρωτώ τις σπηλιές κι αποκρίνονται το σάλαγο στα ύφαλα. Ρωτώ τ`αγριοπερίστερα που ξιπάζονται και ξυλοκοπούν τον αέρα

Κι ύστερα στοιχίζονται τρία φρύδια πάνω από το θαλασσόκηπο

Ζυγίζοντας Κυκλώπων δάκτυλα χέρια-πόδια κραυγές ακραίες

Που αναξερνάει ο βράχος του Παύλου της Ταρσού και του Πάμπλο της Γκερνίκα.

Όψη μιας πατρίδας που φαρμακερή δαγκώνει κι από την ουρά κι από το στόμα

Κι απ` όπου αλλού μπορείνα έχει θύματά της τη συνδρομή των

Βορείων εταίρων που εφορμούν καθέτως σφραγίζοντας με

Βόμβες τίτλους Κυριότητας: EIGENTUM der LUFTWAFFE

Και θα ρωτώ ωσότου σβήσει μέσα μας η φωτιά που έχομε κλεμμένη.

Και θα ρωτώ με τον ήλιο να ψηλώνει και το χέρι με βιά να τραβάει στην τύφλωση.

Με το λαθρομετανάστη πίσω από `να παραγάδι που όμως τον πρόδωσαν το λοφίο του

   Φοίβου-

Φτυστό μ` εκείνο στη Φαιστό – και τα χρόνια που δεν πέρασαν.

Ρωτώ και σένα: Ποιος σε φιλάει στον ύπνο σου;

Δε θα μου πεις

Μα στον πρώτο σου εφιάλτη θα πάρω εκδίκηση       Ακούς;

Που το δικό μου έρωτα αποστράφηκες                     Δεμένη

 

   

 

Αναρτήθηκε από το διαδίκτυο.  Ο Βάρναλης είναι αξεπέραστος και μοναδικός.

Χιλιάδες χρόνια, αιώνες πίσω

φτηνά πουλιέται το κρέας             

                                                 το ανθρωπίσο                          

Κώστας Βάρναλης

ΠΕΤΡΟΣ ΦΟΥΚΑΚΗΣ

    ΕΝΑΣ  ΠΑΛΙΟΣ ΦΙΛΟΣ

ΕΝΑΣ ΚΑΛΟΣ ΦΙΛΟΣ

ΕΝΑΣ ΚΑΛΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ-ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΗΣ

Το βιβλίο αυτό είναι ακατάλληλο:

Για όσους δεν αγάπησαν.

Για όσους δεν δάκρυσαν στον ξένο πόνο.

Για όσους θερίζουν εκεί που δεν έσπειραν.

Για όσους τρέφονται με το ψωμί των πεινασμένων.

Για όσους έχουν πέτσινη καρδιά και λαστιχένια συνείδηση.

Για όσους παρασημοφορήθηκαν χωρίς ν` αγωνιστούν για αξίες και ιδανικά.

Ακόμα είναι ακατάλληλο για όσους αναπαύονται πάνω σε κλεμμένες δάφνες.

Και τέλος για όσους προτιμούν το σκοτάδι για να μην φαίνεται το ποιόν τους.

Το βιβλίο προλογίζουνοι: Ελένη Πλαγιωτάκη-Σαατσάκη, Νέλη Κατσαμά-Δημοσιογράφος,Γιώργος Βιτώρος, Μιχάλης Χουρδάκης Δημοσιογράφος,Κώστας Βερδινάκης Μουσικός, Απολλόδωρος Σαατσάκης, Νίκος Καρέλης  και    Ζαχαρίοας Καψαλάκης.

Ο φίλος μου ο Πέτρος δημοσίευε αρκετά χρόνια σε καθημερινή βάση στην Εφημερίδα «ΑΛΛΑΓΗ»,του  Δημάρχου και Ευρωβουλευτή Μανόλη Καρέλλη, επίκαιρους στίχους. Οι στίχοι του φωτογράφιζαν την επικαιρότητα, στηλίτευαν ότι αντιδημοκρατικό και αντιλαϊκό έβγαινε στο φως. Η φωνή του Πέτρου ήταν πάντοτε καθαρή, σεμνή, τίμια, όμορφη μα και βροντερή με τις αλήθειες της. Αρκετά από τα ποιήματα που περιέχονται στο βιβλίο έχουν μελοποιηθεί  με επιτυχία. Στίχους του Πέτρου είχα δημοσιεύσει στην «ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ» στο διάστημα  που την εξέδιδα. Επίσης έχω δημοσιεύσει στίχους του στην ηλεκτρονική «ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ». Εδώ καταχωρώ ένα ποίημά του που περιέχεται στο βιβλίο του.

            ΣΤΟΥ ΚΡΕΜΑΣΜΕΝΟΥ ΤΗΝ ΑΥΛΗ

Στου κρεμασμένου την αυλή

εμαζωχτήκανε πολλοί

Σαράφηδες και δανειστές

φίλοι και καλοθελητές

Για να δικάσουν το σκοινί που έπνιξε τον άνθρωπο

με ένα τρόπο απάνθρωπο!

Ο κρεμασμένος δε μιλεί

και ούτε βγαίνει στην αυλή

κι έτσι θα μείνει μυστικό

ποιος έκανε το φονικό

και θα δικάσουν το μσκοινί που έπνιξε τον άνθρωπο

με τέτοιο τρόπο απάνθρωπο

Η αφιέρωση του Πέτρου.

                                                                                 

  Η ΑΝΑΤΟΛΗ ΤΩΝ ΑΓΩΝΩΝ και των ΘΥΣΙΩΝ.

Του Εμμανουήλ Φαρσάρη συνταξιούχου εκπαιδευτικού.          

                                                                                                         

[Η Ανατολή, ένας παραδοσιακός οικισμός της Ιεράπετρας, είναι ευφήμως γνωστή για τις φυσικές ομορφιές της. Προσφάτως μάλιστα εντάχθηκε στο Σύνδεσμο που φέρει την επωνυμία «Τα πιο όμορφα χωριά της Κρήτης»], αναφέρει ο συγγραφέας στο εισαγωγικό σημείωμά του.

   Ο δάσκαλος Εμμανουήλ Ιωάν. Φαρσάρη παράλληλα με τα εκπαιδευτικά του καθήκοντα ασχολήθηκε με ιστορικές, παιδαγωγικές και λαογραφικές μελέτες και έρευνες. Έχει συγγράψει και εκδώσει βιβλία  και έχει βραβευθεί από την Ακαδημία Αθηνών για τις λαογραφικές συλλογές του. Στο βιβλίο του η «ΑΝΑΤΟΛΗ», ασχολείται επιτυχώς με την ιστορία του χωριού ΑΝΑΤΟΛΗ. Συγκεντρώνει στοιχεία των αγωνιστών του χωριού από την τουρκοκρατία και εντεύθεν, καταγράφει τους Ανατολιώτες που έπεσαν υπέρ της πατρίδος, που αιχμαλωτίστηκαν, που διακρίθηκαν και τιμήθηκαν στους πολέμους της Ανεξαρτησίας σε κάθε πόλεμο. Η ΑΝΑΤΟΛΗ είναι το χωριό της συζύγου του, δασκάλας Ιωάννας Μαχαιρά, που τον κέρδισε επιβεβαιώνοντας την Κρητική ρήση κατά την οποία οι Κρητικοί είναι από της γυναίκας τους το χωριό.

ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΠΕΖΟΔΡΟΜΙΟΥ39 Αριθ.Φύλ.39 8 Αυγούστου2011

Διανέμεται δωρεάν χάριν της Πατρίδας.

ΤΟ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΚΕΙΜΕΝΟ ΑΦΙΕΡΩΝΕΤΑΙ ΣΤΟΥΣ ΠΡΟΔΟΤΕΣ ΓΙΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΙΣΜΟ ΤΟΥΣ

Λίγη άγνωστη Ιστορία!

από την  Δαρεία Τσαγκαράκη,  Τρίτη, 19 Ιουλίου 2011 στις 1200μμ.

ΤΟ ΕΛΑΒΑ ΧΘΕΣ ΑΠΟ ΕΝΑ ΦΙΛΟ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΑ ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΜΕ ΣΥΓΚΙΝΗΣΕ
Λίγη άγνωστη Ιστορία!
Όταν μπήκαν οι Γερμανοί στην Αθήνα, 27 Απριλίου 1941, η πρώτη τους δουλειά ήταν να στείλουν ένα...
απόσπασμα υπό τον λοχαγό Γιάκομπι και τον υπολοχαγό Έλσνιτς για να κατεβάσει τη Γαλανόλευκη από τον Ιερό Βράχο της Ακρόπολης και να υψώσει τη σβάστικα.
Δεξιά ο Παρθενώνας, αριστερά οι Καρυάτιδες. Από την ελιά τής Αθηνάς οι Γερμανοί αντικρίζουν στο ακραίο σημείο τού βράχου τής Ακρόπολης πού δεσπόζει τής πόλης, την γαλανόλευκη σημαία πού θ' αντικατασταθεί από τον αγκυλωτό σταυρό.
Η εθνική Σημαία με το μεγάλο σταυρό στην μέση λάμπει και τα χρώματά της τονίζουν και τονίζονται από τον Παρθενώνα που στέκει αγέρωχος και όμορφος όπως πάντα.
Εκεί στην θέση Καλλιθέα, στο ανατολικό σημείο του Ιερού Βράχου ο επικεφαλής του αποσπάσματος ζήτησε από τον εύζωνο που φρουρούσε τη σημαία μας να την κατεβάσει και να την παραδώσει.
Ο απλός αυτός φαντάρος, όταν στις 8:45 το πρωί έφθασαν μπροστά του οι κατακτητές της χώρας μας και με το δάκτυλο στην σκανδάλη των πολυβόλων τους, τον διέταξαν να κατεβάσει το Εθνικό μας σύμβολο, δεν έδειξε κανένα συναίσθημα.
Δεν πρόδωσε την τρικυμία της ψυχής του. Ψυχρός, άτεγκτος και αποφασισμένος.. απλά αρνήθηκε! Οι ώρες της περισυλλογής, που μόνος του είχε περάσει δίπλα στην σημαία, τον είχαν οδηγήσει στη μεγάλη απόφαση. "ΟΧΙ"!
Αυτό μονάχα πρόφερε και τίποτε άλλο. Μια απλή λέξη, με πόση όμως τεράστια σημασία και αξία. Η Ελληνική μεγαλοσύνη σε όλη την απλή μεγαλοπρέπειά της κλεισμένη μέσα σε δύο συλλαβές! Ξέρουν απ' αυτά οι Έλληνες..
Ο λοχαγός Γιάκομπι διέταξε έναν Γερμανό στρατιώτη να το πράξει. Ο στρατιώτης την κατέβασε κι αφού με τη βοήθεια ενός συναδέλφου του την δίπλωσε πολύ προσεκτικά, την παρέδωσε στα χέρια του Έλληνα φρουρού. Ο εύζωνας κοίταξε για λίγα δευτερόλεπτα με κατεβασμένο κεφάλι το διπλωμένο γαλανόλευκο πανί πάνω στα χέρια του. Κι ύστερα τυλίχτηκε με τη σημαία, έτρεξε ως την άκρη του Ιερού Βράχου και μπρος στα μάτια των εμβρόντητων Γερμανών ρίχτηκε μ' ένα σάλτο στον
γκρεμό, βάφοντας το εθνικό μας σύμβολο με το τίμιο αίμα του.
Οι Γερμανοί σκύβουν πάνω από το κενό: 60 μέτρα πιο κάτω, κείτεται ο Εύζωνας, νεκρός πάνω στον βράχο, σκεπασμένος με το σάβανο πού διάλεξε.
Οι δύο Γερμανοί αξιωματικοί, πού είναι επί κεφαλής των εμπροσθοφυλακών, ο αρχηγός ιππικού Γιάκομπι και ο λοχαγός Έλσνιτς τής 6ης ορεινής μεραρχίας, χρησιμοποιούν τον ραδιοφωνικό σταθμό Αθηνών για να στείλουν μήνυμα στον Χίτλερ:
«Μάϊν Φύρερ, στις 27 Απριλίου, στις 8 και 10, εισήλθαμε εις τας Αθήνας, επί κεφαλής των πρώτων γερμανικών τμημάτων στρατού, και στις 8 και 45, υψώσαμε την σημαία τού Ράϊχ πάνω στην Ακρόπολη και στο Δημαρχείο. Χάϊλ, μάϊν Φύρερ».
Η γερμανική στρατιωτική διοίκηση Αθηνών υποχρέωσε την προδοτική κυβέρνηση Τσολάκογλου να δημοσιεύσει στον Τύπο ανακοίνωση, σύμφωνα με την οποία ο φρουρός της σημαίας μας, υπέστη έμφραγμα από την συγκίνηση όταν του ζητήθηκε να την παραδώσει. Όμως οι στρατιώτες κι οι επικεφαλής του γερμανικού αποσπάσματος είχαν συγκλονιστεί
απ' αυτό που είδαν και δεν κράτησαν το στόμα τους κλειστό. Στις 9 Ιουνίου η είδηση δημοσιεύθηκε στην DAILY MAIL με τίτλο: "A Greek carries his flag to the death" (Ένας Έλληνας φέρει την σημαία του έως τον θάνατο).
Η θυσία του Έλληνα στρατιώτη έγινε αιτία να εκδοθεί διαταγή από τον Γερμανό φρούραρχο να υψώνεται και η ελληνική σημαία δίπλα στη γερμανική.
Μέχρι πριν από λίγα χρόνια, εκεί στα Αναφιώτικα κάτω από τον Ιερό Βράχο, ζούσαν ακόμα αυτόπτες μάρτυρες, που είδαν το παλικάρι να γκρεμοτσακίζεται μπροστά στα μάτια τους τυλιγμένο με την Γαλανόλευκη. Και κάθε χρόνο, στο μνημόσυνό του στις 27 Απριλίου, άφηναν τα δάκρυά τους να κυλήσουν στη μνήμη του. Ουδείς ενδιαφέρθηκε ποτέ να καταγράψει την μαρτυρία τους.
Κωνσταντίνος Κουκίδης είναι τ' όνομα του ευζώνου (κατά μια άλλη άποψη ήταν 17χρονος νέος της Εθνικής Οργανώσεως Νέων αλλά τι σημασία έχει;).
Κωνσταντίνος Κουκίδης είναι τ' όνομα αυτού του ΕΛΛΗΝΑ και στολή του η Σημαία μας. Μας τον έχουν κρύψει, μας τον έχουν κλέψει. Κλείστε κι αυτόν τον εθνομάρτυρα στην ψυχή σας κοντά στους άλλους. Απαιτείστε να γραφτεί τ' όνομά του στα σχολικά βιβλία της Ιστορίας. Ψιθυρίστε το, έστω και βουβά, μέσα σας, κάθε φορά που αντικρίζετε τη σημαία μας.
Πείτε στα παιδιά σας ότι αυτή η σημαία, έχει βυζάξει ποταμούς ελληνικού αίματος, για να μπορεί αγέρωχη να κυματίζει την τιμή και την αξιοπρέπειά μας.
Το αφιερώνουμε στους Ευρωπαίους.

 Κοινοποιήστε

  ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ.  Τούτη η εφημεριδούλα εκδίδεται από το ΟΙΚΟΜΟΥΣΕΙΟ ΤΕΧΝΗΣ ΝΕΑΣ ΑΛΙΚΑΡΝΑΣΣΟΥ ΗΡΑΚΛΕΙΟ ΚΡΗΤΗΣ, επειδή τα γλυπτά του εξωτερικου χώρου έχουν ανάγκη προστασίας και συντήρησης πράμα που απαιτεί πολύ χρόνο και πολύ κόπο θα ανασταλεί η έκδοσή της για όσο χρόνο χρειάζεται. Η επανέκδοσή της όμως που δεν θα καθυστερήσει πάρα πολύ θα γίνεται πλέον με το νέο της όνομα που δεν μπορει να είναι άλλο από:

        ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΟΥΚΙΔΗΣ

ΖΗΤΩ Η ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΑΣ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΤΗΝ ΚΑΝΟΥΝ ΑΘΑΝΑΤΗ       στέλιοσκωστήσπυριδάκης

ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΠΕΖΟΔΡΟΜΙΟΥ40       αριθ.φύλ. 40      11  Αυγούστου  2011

         ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΟΥΚΙΔΗΣ

                                                                                      

          

                         Σάντας και Γλέζος κατέβασαν την σβάστικα από την Ακρόπολη.                                  

                                      

 

Μανόλης Λαμπράκης    ΤΡΥΓΟΣ ΣΤΟ ΜΑΛΕΒΥΖΙ

             Ο Αύγουστος ήτανε εκείνη τη χρονιά ζεστός και πολλά υποσχόμενος. Οι μέρες περάσανε γρήγορα , τα σταφύλια μεγαλώσανε και ωριμάσανε. Πέρασε  της Παναγίας, τέλειωσαν και τα πανηγύρια και ο τρύγος πλησίαζε. Μετά της είκοσι του μήνα, αρχίζει μια περίοδος εγρήγορσης και κινητικότητας , και οι προετοιμασίες  για την συλλογή της σταφίδας.

Ο Γιώργης πήγε στο μπακάλικο το πρωί, ο μπακάλης  ο Νικολής , τον υποδέχτηκε χαρούμενος, καλός πελάτης ήτανε και καλοπληρωτής ο Γιώργης. Το μπακάλικο ήτανε το υποκατάστημα του ΟΤΕ για το μικρό χωριό. Ήθελε να ειδοποιήσει τους γνωστούς του εργάτες  σε χωριό του Μυλοπόταμου, να έρθουν για να σχηματιστεί το συνεργείο και να αρχίσει ο τρυγητός. Πήρε από το χειροκίνητο τηλέφωνο, που από το Ηράκλειο από το κεντρικό κατάστημα ,σε συνδέει με το μέρος που θέλεις να μιλήσεις.

Τους ειδοποίησε λοιπόν νάρθουν  στις 25 του Αυγούστου, γιατί την επαύριο θα ξεκινούσανε.

Έτσι στις 26 του μήνα θα άρχιζε ο τρυγητός.

 Ο ήλιος ήθελε λίγο να βασιλέψει, όταν έφτασε το λεωφορείο από το Ηράκλειο και σταμάτησε στο γνωστό σημείο, που πλαταίνει ο δρόμος,. Στο φρενάρισμα του, σηκώθηκε ένα σύννεφο σκόνης από το χωματόδρομο. Όταν σιγά- σιγά διάλυσε το σύννεφο, φάνηκαν οκτώ άνθρωποι που σήκωναν τις βαλίτσες τους και τις βούργιες τους, επτά γυναίκες  και ένας άνδρας. Οι γυναίκες φορούσαν τζεμπέρια στην κεφαλή και τα ρούχα τους ήταν πολύχρωμα. Δύο απ’ αυτές φορούσαν μαύρα, γιατί ήταν πενθισμένες ,είχαν πεθάνει κάποιοι  στενοί συγγενείς τους. Ο άνδρας ήταν γύρω στα πενηνταπέντε, Ζαχάρη τον ελέγανε κι ήταν πατέρας των δυο από τις επτά εργάτριες. Επήρανε το πλακόστρωτο σοκάκι, πενήντα μέτρα δεξιά ήταν το σπίτι του αφεντικού.

Ανεβήκανε τις σκάλες και τις υποδέχτηκε ο Γιώργης με την γυναίκα του. Εκάτσανε ήπιανε καφέ κι ο Ζαχάρης ήπιε δυο ρακές, τελειώσανε τα ψέματα, θέρος τρύγος πόλεμος, ο πόλεμος ξεκινά αύριο.

Ο Γιώργης από το πρωί, είχε κουβαλήσει τα  μπράτη στον οψιγιά. Την αλουσουδιάστρα τους σταυρούς, την ξυλογαϊδάρα και τα τζιγκάκια. Τα είχε φορτώσει στη μηχανή, για να τα μεταφέρει, και τα τοποθέτησε στην θέση τους, για να ξεκινήσει  ο τρύγος την επαύριο. Η  «μηχανή», ήταν μια μεγάλη σκαφτική, που την συνέδεαν με ένα βαγόνι, που χώραγε στριμωχτά τέσσερις ανθρώπους. Πήγαινε παντού ακόμη και στους κακούς δρόμους, όμως αν η ανηφόρα ήταν απότομη, δεν τράβαγε κι έπρεπε να τη σπρώχνεις .Ήταν όμως εξυπηρετική, γιατί μετέφερε γρήγορα και εύκολα ανθρώπους και πράγματα, ενώ τα ζώα γαϊδούρια και μουλάρια, ήταν αργοκίνητα κι ήθελαν φόρτωμα και ξεφόρτωμα.

Μόλις είδε το ιδιόμορφο όχημα ο Μάξης ,εξάδελφος του Γιώργη, που ήταν υπάλληλος στο Ηράκλειο και είχε πάρει γυναίκα δασκάλα, είπε στον ιδιοκτήτη της σχεδόν με θαυμασμό.

Μωρέ ευκολίες που σου ΄χει ο Καραμανλής! Ο Γιώργης καραμανλικός ήτανε κι αυτός, μα δεν είχε τόση πίστη και φανατισμό όσο ο  Μάξης. Ας  μην την πλήρωνα εγώ και τζάμπα δεν θα μου την έδινε κανείς!, είπε σχεδόν ενοχλημένος.

Οι εργάτριες τακτοποίησαν τα πράγματά τους  σε ξεχωριστό δωμάτιο του σπιτιού, ξεχώρισαν κι εδίπλωσαν τα  ρούχα της δουλειάς να τα έχουν έτοιμα, γιατί την επαύριο αξημέρωτα, θα ξεκινούσαν για το αμπέλι. Ήταν επτά γυναίκες από είκοσι μέχρι πενήντα χρονών ,στεγνές και ξερακιανές, ψημένες στην δουλειά και στις κακουχίες.

Η μια όμως ξεχώριζε ,ήταν αφράτη και κάτασπρη , με ωραίο πρόσωπο, Χρυσούλα την ελέγανε και πέρα από όλα τα προσόντα της, ήτανε πρόσχαρη και ανοικτή και δεν την είδε με καλό μάτι η αφεντικίνα. Τούτη δω σκέφτηκε, μπορεί να μου ξελογιάσει τον άντρα μου, μα γρήγορα κατάλαβε πως ήταν κοπέλα με αρχές,  σοβαρή και μετρημένη και δεν έπρεπε να ανησυχεί για τίποτα.

Το πρωί εξυπνήσανε πολύ νωρίς, ήταν ακόμη σκοτεινά, εψήσανε  μαγγίρι ,ήπιανε τσάι και φάγανε ελιές με παξιμάδι και γρήγορα γρήγορα φύγανε για το αμπέλι.

Το συνεργείο είχε συμπληρωθεί με δυο Μεσσαρίτες, γερούς άνδρες ψημένους στη δουλειά, που θα είχανε το καθήκον του κουβαλήματος των σταφυλιών και ένα ζευγάρι εργάτες από το χωριό, άντρας και γυναίκα, σύνολο 12 άτομα.

Ο τρύγος ξεκίνησε, φτιάξανε την αλουσά,  με νερό και ποτάσα, τη γραδάρανε νάναι 12 βαθμοί, βουτούσανε τα σταφύλια, που ήταν μέσα στα τζιγκάκια στην αλουσά, τα τοποθετούσαν στην ξυλογαϊδάρα και στους σταυρούς για να στραγγίξουν και μετά τα ρίχνανε στο σκαφάκι, και οι εργάτριες ,οι  λεγόμενες απλώστρες, τα τοποθετούσανε κατάλληλα πάνω σε ειδικό χαρτί, που ξετυλίγονταν με ειδικό ρολό στον οψιγιά και τα «άπλωναν».

Η δουλειά προχωρούσε, ο ήλιος έκαιγε και το κολατσό καθίσανε κάτω από τον ίσκιο της γέρικης ελιάς να πάρουνε μια ανάσα. Το φαί ήταν ντοματοσαλάτα  με ελιές και κρομύδι και κρασάκι από το βαρέλι του αφεντικού. Το κολατσό ήταν σύντομο, αλλά  το μεσημέρι κατά τις μία, καθότανε περισσότερη ώρα και τρώγανε το κύριο γεύμα της ημέρας. Συνήθως όσπρια και σαρδέλες παστές του κουτιού,  ή μπακαλιάρο παστό τηγανητό. Εκείνη την εποχή, ο μπακαλιάρος ήτανε φτηνός και ο Γιώργης το  `παιρνε «με την μπάλα». Το αγόραζε από ένα χοντρομπακάλικο στη Χώρα, κατά Καμαράκι μεριά.  Μια μπάλα έφτανε τουλάχιστον για τρεις μήνες να φάνε εργάτες και η οικογένεια του.

O γιος του Γιώργη, κουβαλούσε νερό στο λαήνι σ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας και πότιζε τους εργάτες, γιατί διψούσανε και θέλανε νερό ,  ο Αύγουστος ήτανε ζεστός και πολύς ιδρώτας έτρεχε από τα μέτωπα τους. Περάσανε μερικές μέρες κι ο τρύγος τέλειωσε  για τα αμπέλια που ήτανε κοντά στο χωριό. Έπρεπε να μεταφερθεί το συνεργείο στο μετόχι, σε μια περιοχή που ήταν πολλά χιλιόμετρα μακριά . Εκεί ο Γιώργης είχε σπίτι και αφού μεταφέρανε τα πράγματα, πήραν κι όλα τα απαραίτητα να ξωμένουν τα βράδια εκεί.

Κι όταν βασίλευε ο ήλιος τέλειωνε η δουλειά ,το βράδυ στο φεγγαρόφωτο ,εκάθονταν όλοι έξω από το μετόχι και εβεγγερίζανε. Είχανε κι ένα lux για να φέγγουνε καλύτερα .Εκεί να δεις γέλια και ανέκδοτα κι οι Μυλοποταμίτισες τραγουδούσανε κάτι τραγούδια μακρόσυρτα και λυπημένα. Μετά παίζανε κι ένα παιγνίδι που το λέγανε  «σύντεκνο». Δύο άτομα ξαπλώνανε μπρούμυτα,  με τη ράχη γυρισμένη . Ένας από ην ομήγυρη, κτυπούσε τον ένα από τους δύο ξαπλωμένους με μια  πετσέτα που στην άκρη της είχε ένα χοντρό κόμπο, με δύναμη. Αυτός που έτρωγε την ξυλιά έλεγε. Σύντεκνε εβαρήκανε μου. Κι ο δεύτερος απαντούσε: Ποιος είναι;  Αν έβρισκε ποιος ήταν αυτός που τον χτύπησε, καθόταν μπρούμυτα αυτός που είχε μαντέψει  κι έτρωγε τις ξυλιές. Μετά ένας παίκτης, χτυπούσε  τον δεύτερο ,που με τη σειρά του έπρεπε να βρει ποιος ήταν.. Έτσι κυλούσαν τα βράδια ευχάριστα, η σοδειά ήτανε καλή κι ο τρύγος κρατούσε πολλές μέρες. Οι εργάτες έκαναν πολλά μεροκάματα και στο τέλος του τρύγου τους πλήρωνε το αφεντικό κι όλοι ήταν ευχαριστημένοι.

Τα βράδια, στο ένα δωμάτιο του μετοχιού, κοιμόταν η οικογένεια του αφεντικού, στο άλλο οι γυναίκες εργάτριες στρωματσάδα κάτω ,και στον περίβολο του μετοχιού οι άντρες κατάχαμα.

Άλλες εποχές ήτανε και οι άνθρωποι είχαν συνηθίσει στις κακουχίες.

Mια μέρα απ’ αυτές, σε μια εργάτρια την Ισμήνη, πρήστηκε ο λαιμός της και της μπήκε πυρετός Έτσι ο Γιώργης την πήρε με την μηχανή και την πήγε στο χωριό. Επήγε στον Χρηστάκη τον γιατρό και τούδωσε  αντιβιοτικά κι η Ισμήνη ξάπλωσε στο κρεβάτι ,ανήμπορη να κινηθεί .Έχασε η κακομοίρα πολλά μεροκάματα κι ήταν όλο θλίψη.

Στο γιο  του Γιώργη, που ήτανε ο πιο  μικρός και ο λιγότερο χρήσιμος, αναθέσανε να γυρίσει στο χωριό και να κάνει τον νοσοκόμο. Και έτσι ο μικρός έχασε το πανηγύρι του τρύγου, αλλά περισσότερο τα βραδινά, τις ιστορίες ,τα τραγούδια και τον σύντεκνο, που ήταν δεινός παίκτης. Και έμεινε στο χωριό και έβλεπε την Ισμήνη.

 Περάσανε δυο τρεις μέρες και η άρρωστη άρχισε να παίρνει λίγο απάνω της. Τις  ημέρες εκείνες ,τον μικρό, ήλθε να τον επισκεφθεί στο σπίτι ένα ξαδελφάκι του το Μιχαλιό. Αυτό όπως έλεγε, στο σπίτι τους έπιναν κρασί και μάλιστα δεν είχανε βαρέλι, αλλά το αγοράζανε από τον μπακάλη. Του πρότεινε λοιπόν να ανοίξουν την κάνουλα από το βαρέλι και να πάρουνε λίγο κρασί. Το βράδυ ήλθε ο Γιώργης με την μηχανή κι ήθελε να πάρει κρασί. Παρήγγειλε λοιπόν στην Ισμήνη που στο μεταξύ είχε σταθεί στα πόδια της, να γεμίσει το βαρελάκι, που  ήταν ένα ξύλινο δοχείο ολοστρόγγυλο, που χώραγε ίσαμε δέκα λίτρα .

Στην επιστροφή του συνεργείου ,η κάνουλα βρέθηκε μισάνοικτη και το κρασί χυμένο στο δάπεδο. Όλοι τα βάλανε με την Ισμήνη, γιατί δεν έκλεισε καλά την κάνουλα. Μα o γιός του Γιώργη  ήξερε ,πως το Μιχαλιό την είχε κάνει τη ζημιά  Δεν είπε λέξη, γιατί φοβήθηκε την τιμωρία. Η πράξη αποδόθηκε στην καημένη την εργάτρια, που ζήταγε συνεχώς συγγνώμη.

Δεν φτάνει που αρρώστησα έλεγε ,έχυσα και το κρασί. Πόση ατυχία έχω, έλεγε και ξανάλεγε. Και έφυγε πικραμένη από το χωριό με λιγότερα  μεροκάματα, λόγω αρρώστιας και με μια ζημιά σε βάρος της.-

                   Μανόλης Λαμπράκης

Σ.Σ. Το διήγημα βραβεύτηκε με έπαινο στον διαγωνισμό διηγήματος του έτους 2012 του  Συνδέσμου Φιλολόγων Νομού Χανίων.

ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ ΟΙΚΟΜΟΥΣΕΙΟΥ

Εκθετήριος χώρος στο μέγαρο του καταργηθέντα Δήμου Νέας Αλικαρνασσού. Το μαρμάρινο κεφάλι πάνω στο κολωνάκι είναι έργο του Στέλιου Κωστή Σπυριδάκη

Ο Ηρόδοτος στην είσοδο του Δημαρχιακού μεγάρου της Νέας Αλικαρνασσού. Έργο Στέλιου Κωστή Σπυριδάκη

Μερική εσωτερική άποψη του Οικομουσείου.

Από το ιστορικό κυπαρίσσι του Αρκαδίου. Κομμένο κεφάλι

Έργο Στέλιου Κωστή Σπυριδάκη

Αυτή είναι η μεγαλύτερη λέξη της ελληνικής γλώσσας - Εχει 172 γράμματα

H μεγαλύτερη λέξη στην ελληνική γλώσσα και ίσως και στον κόσμο ανήκει σε κείμενο του Αριστοφάνη.  Η λέξη, αποτελείται από 172 γράμματα, 27 συνθετικά και 78 συλλαβές και αποτελεί πραγματικό γλωσσοδέτη τόσο στο νόημα όσο και στην προφορά.  Η λέξη η οποία βρίσκεται στις «Εκκλησιάζουσες» του Αριστοφάνη (στίχοι 1169- 1175), θα δυσκολέψει ακόμη και τους πιο ενθουσιώδεις με τα αρχαία ελληνικά και είναι η ακόλουθη:      «λοπαδο­τεμαχο­σελαχο­γαλεο­κρανιο­λειψανο­δριμ­υπο­τριμματο­σιλφιο­καραβο­μελιτο­κατακεχυ­μενο­κιχλ­επι­κοσσυφο­φαττο­περιστερ­αλεκτρυον­οπτο­κεφαλλιο­κιγκλο­πελειο­λαγῳο­σιραιο­βαφη­τραγανο­πτερύγων».  Μέσα σε 172 γράμματα, ο Αριστοφάνης εκμεταλλευόμενος την ευχέρεια της ελληνικής γλώσσας να σχηματίζει πολυσύλλαβες λέξεις, περιγράφει μια ολόκληρη φανταστική συνταγή μαγειρικής, η οποία περιλαμβάνει ένα συνονθύλευμα τροφών.

 { Ανάρτηση από τα ΚΑΤΟΧΙΚΑ ΝΕΑ}

Έγινε στην Ελλάδα κατά την πρώτη γερμανική κατοχή. Ο γερμανός ανθρωποφάγος σκοπεύει το παιδί. Η Ελληνίδα μάνα το αγκαλιάζει και βάζει το σώμα της ασπίδα. Ο βάρβαρος αντί ένα,  εξολοθρεύει δυο. Φυσικά σήμερα στην δεύτερη γερμανική κατοχή τέτοια πράγματα δεν γίνονται. Σήμερα μας ωθούν στην αυτοκτονία. Λέτε να έχουν εξευγενιστεί; Και καλά οι γερμανοί! γερμανοί είναι. Οι γερμανοτσολιάδες που το πάνε; Το ξεροκέφαλό τους δεν το λογαριάζουνε; Δεν γνωρίζουν πως το παίζουν κορώνα-γράμματα; Ή μήπως νομίζουν πως ο Ελληνικός Λαός θα αφήσει τέτοιου μεγέθους Εθνική καταστροφή να περάσει στο ντούκου;

             

                                      

ΣΤΑΥΡΟΣ ΣΤΑΜΑΤΙΟΥ ΑΝΔΡΕΑΔΑΚΗΣ

                                      

                                                       

                                                     

18 ετών παιδί ο ήρωας, πολέμησε τους κατακτητές. Έπεσε σε ενέδρα, τον έπιασαν οι γερμανοί, τον υπέβαλαν σε φριχτά βασανιστήρια, αλλά δεν πρόδωσε τους συναγωνιστές του. Του έκοψαν την γλώσσα, τα αυτιά, τα χέρια και τις πατούσες τελικά τον έβαλαν στις ερπύστριες του τεθωρακισμένου άρματος και τον άλεσε. Γεννήθηκε το έτος 1922 στον Σοκαρά. Ήταν το τρίτο παιδί του Σταμάτη Ανδρεαδάκη και της Χρυσής Κωστογιάννη. Το 1958 το {ΒΑΣΙΛΕΙΟΝ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ} του απένειμε ΑΝΑΜΝΗΣΤΙΚΟΝ ΜΕΤΑΛΛΙΟΝ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΕΩΣ 1941-1945. Ο δικηγόρος Γεώργιος Χαρ. Καρτσωνάκης έγραψε την βιογραφία της σύντομης ζωής του.

   Ο φιλόλογος και πρόεδρος της Κοινότητας Σοκαρά έγραψε ένα ποίημα το οποίο καταχωρούμε παρακάτω, γιατί ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΞΕΧΝΑΜΕ.-

ΥΜΝΟΣ ΣΤΟΝ ΣΤΑΥΡΟ ΑΝΔΡΕΑΔΑΚΗ

Στση νιότης τ` ανθοβόλημα, που κελαηδούν τ` αηδόνια,

κατακτητές θερίσανε τα δεκαοκτώ Σου χρόνια.

Δώδεκ` Αυγούστου ήτανε που `ρθε μαντάτο μαύρο,

στα μέρη του Μεσοχωριού, «επιάσανε» τον Σταύρο.

Κρυφά σε παραφύλαξαν σ` ανύποπτο λημέρι,

Οι βάρβαροι και σού στησαν το φονικό καρτέρι.

«Ωσεί αμνόν επί σφαγήν», σ` οδήγησαν στις Μοίρες,

φριχτά βασανιστήρια και παιδεμούς επήρες.

Χέρια και πόδια σούκοψαν και ύστερα και γλώσσα,

πώς να χωρές` ανθρώπου νους, τα βάσανα τα τόσα;

Αντρίκια όλα τα άντεξες, δεν άνοιξες το στόμα,

μ` άρμ` άλεσαν οι δήμιοι το άψυχό σου σώμα.

Των συγγενών σου τη ζωή βουτήξανε στο μαύρο,

τα όρνια που σε σπαράξανε, ηρωικέ μας Σταύρο.

Ήρωας, Μάρτυς κι Άγιος, λογιάζεσαι και είσαι,

μες τις καρδιές μας φώλιασε, παντοτινά και ζήσε.

Φάρος θα είσαι φωτεινός και αναμμένη δάδα,

Να φέγγεις, να λαμποκοπάς σε όλη την Ελλάδα.

                    Σήφης Κοσόγλου   φιλόλογος

                      Σοκαράς Ιούλης 2009

                                   

                          

Καλάθια από αδειασμένους κορμούς δένδρων πάνω σε κεντήματα της Αγγέλας.

Πετσέτα της Αγγέλας

ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΠΛΕΥΡΑΚΗ ΚΑΝΑΒΑΚΗ

Ιατρός Παθολόγος Διαιτολόγος      

  Σαν έχεις κόρη ροδοστάλαχτη, κόρη ανθοπλασμένη

και να `ναι μια κι αμοναχή και πολυαγαπημένη,

στολίζεις την  ωριόπλουμα την ντύνεις με αγάπη,

να `ναι  σεμνά φανταχτερή καθώς εσύ την βλέπεις,

να `ναι ευτυχής μέσα στο φως λουσμένη την αγάπη.  

Στο βιβλίο αυτό γίνεται κατάθεση ψυχής και αγάπης στην μοναχοκόρη, μα και σε όλες τις νέες των είκοσι χρόνων. Κατατίθενται τα ιδανικά της ζωής με τρυφερότητα και οίστρο    στον  ποιητικό λόγο, χαράζονται οι δρόμοι της ηθικής με παραίνεση και πρόσκληση να τους ακολουθήσουν οι νέοι με ελεύθερη βούληση. Στην επόμενη σελίδα καταχωρείται το οπισθόφυλλο του εξωφύλλου. 

Το εξωτερικό οπισθόφυλλο του βιβλίου

************************************   

                        

 

800.000 ευρώ για τα πορσελάνινα μπολ του Μάο Τσε Τουνγκ

21/06/2013, 11:10

Ο κινέζος πολιτικός γεννήθηκε στο χωριό Σάο Σαν της επαρχίας Χουνάν - Αν και ο πατέρας του, ευκατάστατος αγρότης, τον προόριζε για εργασία στα οικογενειακά κτήματα, ο ίδιος επεδίωξε και κατόρθωσε να λάβει κάποια μόρφωση, αν και όχι πανεπιστημιακού επιπέδου, συνδυάζοντας τις σπουδές του με οργανωτική δράση στους σπουδαστικούς κύκλους.

Το διάφορο του Λιανού

   

 Ο γέρω-τσιφούτης ο Λιανός, ρουπάδι δεν άφηνε του πισανασκασμμένου του κύρη του, του τοκογλύφου. Από γενεά σε γενεά, λένε ,πάει το βασιλίκι. Όλα τρικούρουπα τά `δινε. Ευχή και κατάρα το `χε. Σου τέλειωνε το λάδι εσένα του φτωχού με την μεγάλη φαμελιά! Τι να `κανες; Μπορούσες ν` αφήσεις τόσα στόματα ανοιχτά και παραπονεμένα; Πήγαινες σού `διδε δυο κουρούπια λάδι, τρία σου χρέωνε για δυο μήνες, που θα `βγαζες το δικό σου. Το ίδιο στα σταροκρίθαρα και στα λεφτά.

   Γιόμιζαν οι χαζινέδες του Λιανού  από το διάφορο και τα χαράμια. Άδειαζαν οι τσέπες κι οι κατσαρόλες του φτωχού! Στάλαζε το δηλητήριο στα πικραμένα χείλια της φτωχολογιάς.

   Ο Γιάννης του Αντρέα, που του επέστρεψε τα δανεικά την επόμενη μέρα και δεν του έδωσε και το τρικούρουπο κι ως δεν του `χε κάμει ακόμα το χαρτί, τα πήρε χωρίς πολλές κουβέντες, μα το πλήρωσε κι αυτό πάλι τρικούρουπο. Του το φύλαγε.

   Όταν στο γύρισμα του χρόνου βρέθηκε πάλι στην ανάγκη και πήγε και του ζήτησε δανεικά, πήρε πολλά χαμόγελα, μα δανεικά δεν πήρε.

-Ανάγκη μεγάλη έχω κι εγώ Γιάννη μου. Μακάρι να μπορούσα να σε εξυπηρετήσω! Βλέπεις οι γερμανοί κι οι Ιταλοί φύγανε, λευτερωθήκαμε, μα άφησαν στο ποδάρι τους τη φτώχεια κι είναι κι αυτή πιο μεγάλη σκλαβιά. Η φτώχεια η έρμη θέλει μεγαλύτερο αγώνα για να τη διώξομε. Είναι κι η αφορία που έπεσε στη γη! Δεν ξεκουραστήκανε τα χωράφια χρόνους τώρα! Αγρανάπαυση θέλουν κι αυτά για να αποδώσουνε καρπούς. Πέρυσι ήταν καλλίτερη κομμάτι η χρονιά κι εξυπηρέτησα τους ανθρώπους μου, μα δεν μπόρεσαν να βγούνε συνεπείς. Άλλος δεν έδωσε διάφορο, άλλος δεν έδωσε μήδε διάφορο μήδε τη μάνα. Που να τα βρω κι εγώ ο έρμος! Ανέχεια Γιάννη μου κι εγώ. Πάγαινε Γιάννη μου ψάξε κι αν βρεις απ` αλλού, έλα πες μου κι εμένα. Χρειάζομαι κι εγώ μερικά. Χάρη θα σου το χρωστώ.

   Δεν έδιδε τ` αγγέλου του νερό χωρίς διάφορο. Την ίδια μοίρα είχε παλιότερα ο Ηρακλής που τελικά το `χασε το παιδί του, που χρειαζότανε νοσοκομείο. Κι άλλοι-  κι άλλοι τα ίδια και χειρότερα.

    Ο ξεκούταλος ο Μανόλης, που  του κόλλησαν το παρατσούκλι από τον Ερωτόκριτο και τον  φώναζαν Πεζόστρατο και όλα τά `βλεπε και τα σατίριζε, μα την ξεκουταλιασμένη χερούκλα του δεν έβλεπε, όταν συναντούσε τον Λιανό του `λεγε δυο φορές την καλημέρα.

Καλημέρα-καλημέρα  Λιανέ του `λεγε. Όταν τον ρωτούσαν οι άλλοι γιατί ήταν διπλή η καλημέρα του στον Λιανό, απαντούσε πως η δεύτερη ήταν για το διάφορο.

     Κάθε φτωχός – κι ήτανε οι πολλοί- για νά `χει την πόρτα ανοιχτή σε πάσα ατυχία του και πάσα συμφορά του, πριν σοδιάσει φώναζε τον Λιανό κι έπαιρνε το τρικούρουπο. Αν δυσκολευότανε είτε γιατί ήτανε κακή η χρονιά, είτε γιατί τον είχαν βάλει από κάτω τα διάφορα, κάνανε από ξαρχής το διακανονισμό. Δυο τα δανεικά κι ένα το διάφορο, τρία και δυο το καινούργιο διάφορο πέντε. Κάνανε το πεντοκούρουπο και ίσιωνε ο λογαριασμός. Άνοιγε η καρδιά του Λιανού και η πόρτα του. Αυτούς τους πελάτες τους αγαπούσε περισσότερο.

     Πάντοτε είχε να δώσει, μα το διάφορο, διάφορο κι η προθεσμία, προθεσμία. Στην ίδια πορεία προγραμμάτιζε και το μοναχοπαίδι του τον Λιανό, τον νεώτερο, που άκουγε στο όνομα Ματθαίος κι άλλοι τον έλεγαν Λιανομαθέο κι άλλοι Μαθεολιανό. Αυτός άκουγε και στα δυο.

     Αυγάτιζε έτσι τα έχη του κι ολοζωής ήταν σκυμμένος στα δεφτέρια του και λογάριαζε και ξαναλογάριαζε τα κέρδητα της χρονιάς. Άλλη έννοια δεν είχε. Καθένας καβαλικεύει ένα καλάμι κι όπου τον βγάλει. Αυτός καβαλίκεψε ένα διάολο, το διάολο του διάφορου.

     Ένα δειλινό τον βρήκαν πεσμένο μπρούμυτα πάνω στο διαφοροτέφτερο, άπνου κι άψυχο.

     Την άλλη μέρα όλο το χωριό συνόδεψε το ξόδι του στο νεκροταφείο κι όλοι φανερά του έδιδαν συχώριο, μα σκυφτά και μουλωχτά έλεγαν πως τον πήρε το διάφορο. Ο διάολος που τον λένε διάφορο. Όλα ήταν διάφορο! Και τι το διάφορο; Αδιάφορο;

                            Στελιανός Γονατάς

> ΜΑΡΙΝΟΣ  Ι. ΙΔΟΜΕΝΕΩΣ

                                                                              

                                                                           

                                                     

                               

Γιαννούλα & Μαρίνος Ιδομενέως & Αγγέλα Σπυριδάκη στο γραφείο του Οικομουσείου. Επάνω η φωτογραφία του νέου Γλωσσάριου και η έμμετρη αφιέρωση. Οι φωτογραφίες είναι του υπολογιστή. Από την επόμενη σελίδα η βιβλιοκριτική του βιβλίου.

   Η πλήρης ανάλυση του Γλωσσαρίου, μάλλον Κρητικού Εννοιολογικού Λεξικού, έχει γίνει στο προηγούμενο τεύχος με μεγάλη αναφορά στον τρόπο παρουσίασης της κάθε λέξης. Δεν νομίζω πως θα προσθέσω αν επιχειρήσω  να επαναλάβω το ίδιο πράμα.  Θα αναφέρω πως εδώ πρόκειται για τον δεύτερο τόμο του ιδίου έργου, έκδοση και πάλι της ΒΙΚΕΛΑΙΑΣ ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗΣ Ηρακλείου. Πρέπει όμως να τονίσω πως ο τόμος είναι λιγάκι καλλίτερος από τον πρώτο. Σίγουρα πήρε το κολάι του, και πιστεύω πως και ο τρίτος τόμος που ετοιμάζει τώρα θα είναι βέλτιστος των δυο άλλων. Αυτό δεν σημαίνει ότι ο πρώτος τόμος υστερεί σε τι, αφού ήδη έχει γνωρίσει δύο επανεκδώσεις.

  Ο Μαρίνος Ιδομενέως, είναι τακτικό μέλος του ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟΥ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ και ταμίας του Δ.Σ. του. Γενικός Γραμματέας του Πολιτιστικού Συλλόγου Προαστίου Αγίου Ιωάννου Ηρακλείου, Αντιπρόεδρος του Δ` Διαμερισματικού Συμβουλίου της πόλεως του Ηρακλείου και μέλος της συντακτικής επιτροπής του εξαμηνιαίου περιοδικού «Αναμνήσεις», που εκδίδει το Α` ΚΑΠΗ Ηρακλείου.

Έργα του:  1.Ανεμοστρόβιλος και Ανεμοσύναξη, ποιητικές συλλογές. 2. «Όξω `πο πα΄» μυθιστόρημα. 3.»Εύθυμα και σοβαρά», διηγήματα. 4.»Μήνας μπαίνει-Μήνας βγαίνει», «Αρμυρά κι Ανάλατα», «Μπλεξοδουλειές», «Τα ντρέτα, τα Στραβά και τα Ανάποδα», «Παντρολογήματα» θεατρικά. Επίσης έχει γράψει και αρκετά μονόπρακτα τα οποία έχουν παρουσιαστεί, όπως και το θεατρικό «Μήνας μπαίνει-Μήνας βγαίνει» από τη θεατρική ομάδα του Α` ΚΑΠΗ Ηρακλείου της οποίας είναι υπεύθυνος και πρωταγωνιστής.

   Παίζει καλό μαντολίνο και είναι ο πατέρας του Βαρύτονου Γιάννη Ιδομενέως, με τον οποίο θα ασχοληθούμε εν καιρώ.

                           

ΚΡΗΤΙΚΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ

Πέμπτη, 4 Ιουλίου 2013

"Ουκ εν τω πολώ το ευ"

"Ουκ εν τω πολώ το ευ" ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ Μ ΕΝΑ ΜΑΤΙ ΣΑΝ ΓΑΡΙΔΑ - 30/6/2013

"Ουκ εν τω πολώ το ευ" Ο Μιχελής ήταν τυφλός, μα και ερωτευμένος με την Μαρία την γλυκειά, αλλά δυστυχισμένος, γιατί δεν είχανε το φως τα μάτια του τα τζούφια, να δει την όψη της Μαριώς, πρόσωπο και τσουλούφια. Έλεγε και ξανάλεγε πόσο πολύ πονούσε, που άκουγε μόνο την Μαριώ, μα δεν τηνέ θωρούσε. Αχ νά `χαν φως τα μάτια μου! Δεν θέλω τίποτ` άλλο. Αμέσως θα σε παντρευτώ. Στεφάνι θα σου βάλω. Τό `λεγε, το ξανά `λεγε, μα η επιθυμία, δεν είναι πάντα εφικτή, έλεγε στην Μαρία. -Δεν ξέρεις όμως Μιχελή, τη Μοίρα των ανθρώπω. Αυτή αλλάζει την ζωή και βρίσκει και τον τρόπο. Όλα αλλάζουν στη ζωή τα πάνω κάτω πάνε και τα καινούργια βάσανα θεριεύουν να μας φάνε, μα και αυτά αλλάζουνε, τα κάτω πάνω πάνε και την ελπίδα για καλό, πάντα στο νου σου βάνε. Έτσι περνούσε ο καιρός με την γλυκειά Μαρία, ώσπου και για τον Μιχελή δόθηκε ευκαιρία! Δυο μάτια του χαρίσανε κι είδε το φως της μέρας κι είδε και την αγάπη του, μα ήταν ένα τέρας, γιατί `τανε κι αυτή στραβή, δεν είχε διόλου μάτια κι ο έρωτας του Μιχελή εγίνηκε κομμάτια. Σηκώθηκε και έφυγε! Μακριά της να μακρύνει και δεν μπορούσε ουδέ στιγμή στο πλάϊ της να μείνει! -Καλά, του λέει, Μιχελή! Φύγε, αλλά μην τρέχεις! Ναι πρόσεχε! Τα μάτια μου θέλω να τα προσέχεις!      στέλιοσκωστήσπυριδάκης ΣΤΥΛΙΑΝΟΣ ΣΠΥΡΙΔΑΚΗΣ (@stelioskostispy

Αναρτήθηκε από ΟΙΚΟΜΟΥΣΕΙΟΤΕΧΝΗΣ στις 7:53 π.μ.

Καπετάν  -  ΚΩΣΤΑΣ ΚΟΛΥΒΑΣ

Ο καπετάν-Κώστας ήταν αδελφικός φίλος. Κάναμε πολλές φορές το γύρω της υδρογείου. Ζήσαμε μαζί τους κινδύνους της θάλασσας, που μας έδεσαν. Στο καράβι συμβαίνει αυτό που δεν συμβαίνει στη στεριά.  Όλοι για έναν και ένας για όλους. Η φιλία συνεχίστηκε κι έξω από τα πλοία. Με επισκέφτηκε πολλές φορές στο Ηράκλειο μόνος και οικογενειακά. Αρκετοί Ηρακλειώτες λογοτέχνες τον γνώρισαν προσωπικά και από τα βιβλία του.. Συνέχισε να ταξιδεύει μέχρι τα γεράματά του. Έχω αναφερθεί στα βιβλία μου για την ζωή του. Ότι έγραφε στο πέλαγος μου το ταχυδρομούσε από το πρώτο λιμάνι, για να το διασώσει. Έχω έτσι ένα θησαυρό στα χέρια μου, τον οποίο δεν μπορώ να αφήσω να χαθεί, τώρα μάλιστα που ο φίλος μου έφυγε το τελευταίο κι άγνωστο ταξίδι. Τα κείμενα που ακολουθούν μου τα έστειλε τον Οχτώβρη του 1984 από την Σιγκαπούρη. Τα έγραψε πλέοντας στην Κίτρινη Θάλασσα. Ο καπτα-Κώστας ήταν από την Ιθάκη κι όμως έχει ασχοληθεί πολύ με την Κρήτη που τόσο πολύ θαύμαζε.-

Το Βήμα νούμερο εφτά.

Μαθήματα Ιστορίας

Τριανταπέντε Γυναίκες.

Μια ανθρωπότητα από τριανταπέντε γυναίκες.

Εβδομήντα χέρια δίχως νάχουν τι να τα κάμουν στα στερνά δευτερόλεπτα, χωρίς το κέντημα, το δρεπάνι, το σκαλιστήρι της τριανταφυλλιάς, χωρίς την σκάφη και την ξύλινη κουτάλα, εβδομήντα μονοπάτια για την καρδιά του Θεού.

   Έξι Βήματα από τις κάνες του ναζιστικού εκτελεστικού αποσπάσματος στο χωριό Σκούρβουλα Κρήτης, τα μαύρα χρόνια της κατοχής, τα ηρωικά χρόνια της κατοχής.

   Θα κατεβούν στον Κάτου Κόσμο, με το Βήμα νούμερο εφτά.

Αλήθεια, πόσο κοντά ο κάτου κόσμος. Αλήθεια, πόσο μακρυά ο κάτου κόσμος.

   Ένα μονάχο Βήμα, το νούμερο εφτά.

   Ένα μονάχο Βήμα, μεγάλο σα την Άβυσσο.

   Το διάβηκαν κι οι τριανταπέντε, σαν από γέφυρα και γιόμισαν το Χάος.

   Ζει η δασκάλα Βετουλάκη. Στον θλιβερό κατάλογο κι η δασκαλίτσα, μα η θεια πήρε τη θέση της.

-Εγώ, τόφαγα το ψωμί μου είπε.

Και πέθανε, για να ζήσει το νέο κορίτσι που δεν εχάρηκε τη Ζωή.

   Η δασκάλα;  Μετά έμαθε για τη θυσία. Αν το γνώριζε τότε, δεν θα δεχόταν την προσφορά.

Η Πρωτοκαπετάνισσα των τριανταπέντε το κράτησε κρυφό.

Πόσα να δίδαξε τα παιδάκια αυτή που έζησε με την άλλη ανάσα, με μια τρύπια καρδιά που της έριξε από το φράχτη του κήπου της Φιλίας σαν κόκκινο τριαντάφυλλο η Άλλη, που έπεσε με το Βήμα νούμερο εφτά.

         

                 1               2              3               4              5               6              7

Λεωφόρος 62 Μαρτύρων,

Προς Τιμή των 62 εκτελεσμένων από τους Ναζί, μακρύς ο δρόμος διαβαίνει στεριές και θάλασσες και σμίγει μονοπάτι του Ήλιου.

   62 Μονομάχοι με το Χάρο και τον βορινό φονιά.

   Από κει η βία και το σίδερο. Από δω ξεκούμπωτα τα πουκάμισα να φανεί η πλατωσά της Κρητικής Γης.

   Από κει φωτιά, μπαρούτι κι ατσάλι. Από δω 62 βαριές αρματωσές του Δίκιου και της Πίστης. Κι αποκάτου,  το Κρητικό Αλώνι.

   Τους δώσανε οι χασάπηδες ένα-δυο λεπτά για την στερνή επιθυμιά.

   Συμφώνησαν όλοι να μην μιλήσουν, δίνοντας εκείνο το πολύτιμο τελευταίο χρόνο τους στον γερμανομαθή δικηγόρο Σκουλά, σύντροφο στο δρόμο τους.

   Μίλησε ο Ένας, μπροστά στις σκοτεινές μπούκες των πολυβόλων, ξεσκεπάζοντας το έγκλημα.

   Εμείς είμαστε η ωραία θυσία για την Πατρίδα και τον Λαό. Οι μελλοθάνατοι είσαστε  εσείς , είπε. Ρίγησαν οι κορφές του Ψηλορείτη, ανατρίχιασε το πέλαος. Έσκωσε ένα δάκτυλο Πυρπολητή δαυλό, τους έδειξε στην Ιστορία που έξυνε μολύβι να καταγράψει την ατιμία, έκαψε αρμάδες του φασισμού σε τούτη τη γωνιά της Κρήτης, σε τούτη την κόχη του σύμπαντος, από το ξέχειλο του ομαδικού τάφου.

   Από δίπλα, άλλες εξηνταμία κολώνες να κρατάνε το αέτωμα της Πατρίδας.

   Στερνός στην άκρη, σεμνός κι ωραίος καρτερεί να πεθάνει με ξεκούμπωτο γελέκο ο Δήμαρχος Ηρακλείου Κρήτης Γεωργιάδης, που αρνήθηκε να παραδώσει την πόλη του στον φασίστα καταχτητή.

   Στους φράχτες οι παράνομοι Πατριώτες, με εξηνταδυό πιθάρια της Κνωσού να μαζέψουν το γαίμα, για Άγιο Μύρο.

   Πίσω από τις δίπλες της γερμανικής χλαίνης, κρυμμένοι λιγοστοί προδότες, αυριανοί πατριώτες , μελλούμενοι  αντιστασιακοί.-

Οχτώβρης 1984

Η Αγγέλα δεν είναι ταυρομάχος και που έπιασε τον ταύρο από τα κέρατα το έκανε στην μακρινή Εσθονία, που ο ταύρος είναι ένα θαυμάσιο γλυπτό.

)))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))

Όπου έφτανε η ελληνική "σκαλωσιά", θα μπορούσε άνετα να φτάσει και ο πολιτισμός. Όπου η "σκαλωσιά" γκρεμιζόταν, γιατί ξεπερνούσε τα όρια της φύσης, το ρίσκο και το κόστος αφορούσε τους Έλληνες, αλλά η υπόλοιπη "κατασκευή" έμενε ανέπαφη. Αυτό, το οποίο οι Έλληνες φαντάστηκαν και το σχεδίασαν, ο υπόλοιπος κόσμος το "έχτισε". Αυτό ακριβώς εννοούσε ο μεγάλος Βίκτωρ Ουγκώ όταν έλεγε: ..."Ο κόσμος είναι μία διεύρυνση της Ελλάδος και η Ελλάς είναι ο κόσμος σε σμίκρυνση".

((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((

Είναι αδερφές 15 και 16 ετών από το Πακιστάν. Χόρεψαν στην αυλή του σπιτιού τους ενώ έβρεχε. Θεωρήθηκε προσβολή των ηθών και μια πενταμελής  ομάδα ηθικοπλαστών εισέβαλε μέσα στο σπίτι και τις σκότωσε μαζί με την μητέρα τους. Υπάρχουν υποψίες τις αστυνομίας πως μέσα στην ομάδα ήταν και ο αδελφός τους.

(Ανάρτηση από TROKTIKO)

)))))))))))))))))))))))))))))))))))))((((((((((((((((((((((((((((((((

 ΜΠΕΛΟΓΙΑΝΝΗΣ

Εικόνα 1Η πινακίδα που σε πληροφορεί πως μπαίνεις στο χωριό Μπελογιάννης στην Ουγγαρία, στα Ούγγρικα και στα Ελληνικά

Εικόνα 2 Ο Νίκος Μπελογιάννης σε ανάγλυφη μορφή με το γαρύφαλλο στο χέρι, στο Ηρώο του χωριού  ΜΠΕΛΟΓΙΑΝΝΗΣ

)))))))))))))))))))))))))))))))))((((((((((((((((((((((((((((

Το χωριό δημιουργήθηκε από Έλληνες του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, που μετά την ήττα τους προσέφυγαν, για να σωθούν στις τότε Ανατολικές χώρες , που ήταν μέσα στο σύστημα διακυβέρνησης της Σοβιετικής Σοσιαλιστικής Ένωσης (ΕΣΣΔ). Το όνομα του το οφείλει στον κομμουνιστή Νίκο Μπελογιάννη ο οποίος εκτελέστηκε το 1952, αφού ο εμφύλιος πόλεμος είχε τελειώσει. Τα πάθη και οι πολιτικές σκοπιμότητες οδήγησαν την  Ελλάδα  να αφαιρέσει μια επί πλέον ανθρώπινη ζωή, λες και δεν είχε υποστεί αφαίμαξη το Ελληνικό έθνος από τον παγκόσμιο και τον εμφύλιο πόλεμο. Άγνωστος είναι ο αριθμός των βιβλίων και των άρθρων με θέμα τον Μπελογιάννη. Ένα είναι σίγουρο πως αριθμούν σε μερικές χιλιάδες, στην Ελληνική γλώσσα και άλλες.

Εικόνα 3  Το καφενεδάκι του χωριού με την Αγγέλα να συνομιλεί με τους Έλληνες. Τώρα δεν πηγαίνουν στο πολιτιστικό κέντρο που παραμένει κατάκλειστο. Προτιμούν το καφενείο που προσφέρει μπύρες και άλλα οινοπνευματώδη. Κανένας δεν εργάζεται επί τόπου. Τα κτήματα τα αγόρασε ο διαχειριστής και όλες τις εργασίες τις κάνει με τα μηχανήματα, σπορά, θέρος και αλώνισμα. Όλοι οι Έλληνες εργάζονται στην  Αυστρία, Ελβετία και γερμανία. Ελάχιστοι στην Βουδαπέστη.

Εικόνα 4  Είναι Κυριακή απόγευμα και αναχωρούν για το διπλανό χωριό που η ποδοσφαιρική ομάδα του ΜΠΕΛΟΓΙΑΝΝΗ έχει αγώνα με την ομάδα του γειτονικού χωριού.

))))))))))))))))))))))))))))))))))((((((((((((((((((((((((((((

      Ο πρώτος και ο δεύτερος ΕΛΑΣ είχε κεντρικό πυρήνα το ΚΚΕ και ο μεν πρώτος πολέμησε τους γερμανούς κατακτητές ο δε δεύτερος τους Εγγλέζους αρχικά και τους Αμερικάνους με τους ντόπιους συνεργάτες τους μετέπειτα. Κεντρική αιτία ήταν ο τρόπος διακυβέρνησης της Χώρας. Καπιταλιστικό ήθελαν οι μεν , κομμουνιστικό ήθελαν οι δε.

Η Εκκλησία του χωριού Μπελογιάννης Άγιος Δημήτριος & Κωνσταντίνου και Ελένης. Όλες οι φωτογραφίες λήφθηκαν στις 24-07-2010

Εσωτερικός χώρος της εκκλησίας.

Η Αγγέλα προσευχόμενη.

Ο σεπτός Ναός ούτος των Αγίου Μεγαλομάρτυρος Δημητρίου – ισαποστόλων Κωνσταντίνου – Ελένης εν τη κοινότητι Μπελογιάννη Ουγγαρίας ανηγέρθη μερίμνη αρχιερατικής αρχιθύτου Ουγγαρίας Μητροπολίτου Αυστρίας Μιχαήλ. Επιστασίας δε τε πρακτικώς προϊσταμένου πρωτοπρεσβυτέρου Ιωσήφ Κάλοτα – Εκκλησιαστικών συμβούλων Αθανασίου Γαλάνη – Τάκη Ντούλα – Παναγιώτου Κόντου – Ειρήνης Κοτσόλαρη – Κωνσταντίνου Ριζόγιαννη – Κωνσταντίνας Τσέτλινκερ

                                  19 Μαίου 1996

Ιερόν τόδε κατοικητήριον Αγίων Μεγαλομάρτυρος Δημητρίου του Μυροβλήτου – Θεοσέπτων Βασιλέων Κωνσταντίνου – Ελένης ανηγέρθη μεγαθύμω χορηγία. Φιλογενούς – Φιλομούσου κυρ Κωνσταντίνου του Δαφέρμου εκ Χάνδακος ορμωμένου – εν Βιένη ενδημούντος. Αρχιερατεύοντος εν Ουγγαρία Μητροπολίτου Αυστρίας Μιχαήλ

                       Απςς΄ Μαίου ιθ΄

Η Αγγέλα σταυροκοπούμενη συζητά με την πρώην άθεη και νυν νεωκόρο.

   Το κατάκλειστο πνευματικό κέντρο.

ΓΡΑΜΜΟΣ

Αφιερώνεται στους Έλληνες, ιδιαίτερα στους Νίκο Καλογερόπουλο, Βίκη Καλογεροπούλου και Αγγέλα Σπυριδάκη, με τους οποίους ανεβήκαμε στον Γράμμο μέχρι τα σύνορα με την Αλβανία   και σε όλα τα μέρη που έγιναν οι φονικές μάχες εναντίον του έθνους από το έθνος, που δεν είχε δική του γνώμη και  δική του φωνή. Αν ποτέ κατορθώσομε να ενωθούμε, δεν θα υπάρξει μεγαλύτερη δύναμη επί της υδρογείου.  Αμήν.

Δεν ανεβαίνεις στο βουνό μ` όποιον ή όποια κι όποια.

Πας με αυτούς που ξέρουνε καλά τα κατατόπια.

Κι ο Γράμμος είναι οχυρό και φρούριο και Κάστρο

κι ήτανε μαύρο έναν καιρό κι ένα φεγγάρι άσπρο.

 Το ανεβαίνανε οι μεν, οι δε το κατεβαίναν

 και σκότωναν τον Έλληνα τον ένα, έναν – έναν.

Κι εμείς το ανεβήκαμε εικοσιδυό τ` Αυγούστου, (1995)

γιατί κάτι μας πόναγε κι όχι για χάρη γούστου.

Γράφτηκε κι απαγγέλθηκε επί τόπου όπου ήταν το στρατηγείο του Μάρκου στα 1300 μέτρα υψόμετρο.  Ένα κομμάτι ξύλο από την οξιά δίπλα από το αμπρί έγινε μια ωραία μπαστούνα που εκτός από την φιλοτέχνηση γράφω: Γράμμος 1300μ 22-8-1995                             στέλιοσκωστήσπυριδάκης

Η χειρολαβή της αναμνηστικής μπαστούνας.

                              Ερωτικό

                     Του καπτα-Κώστα Κολυβά

Φτάνεις σεμνά, στου μενεξέ την ώρα

Ιτιά μου, που βεργολυγάς σε χώρ` αλαργινή,

σύγνεφο απαλορόδινο στην ώρα την αχνή.

Δεν μου σε φέρνει η θύελλα, η καταιγίδα, η μπόρα,

γιατί εσύ `σαι ήρεμη, γλυκειά σαν μελωδία εσπερινή.

                      )))-(((

Κι είναι στιγμές, που λέω αγέννητη πως είσαι,

πλάσμα υπνοφαντασάς μου σ` ώρα γλυκειάν εωθινή,

Στη λιτανεία της ψυχής μου, έτσι , όνειρο ζήσε,

Αγάπη μου ήρεμη, γλυκειά σαν μελωδία εσπερινή.

)))))))))))))))))))))))))))))))))))))((((((((((((((((((((((((((((((

Οι ιστότοποι που μπορείτε να διαβάζετε κείμενά μας, η διεύθυνσή μας και τα τηλέφωνά μας.

ΟΙΚΟΜΟΥΣΕΙΟΤΕΧΝΗΣ ΝΕΑΣ ΑΛΙΚΑΡΝΑΣΣΟΥ   στέλιος κωστή σπυριδάκης (Υπεύθυνος κατά νόμον)

Καρτερού 18-20 71601 Νέα Αλικαρνασσός τηλ.2810252603,  6976158735

ΙΣΤΟΤΟΠΟΙ:  1.ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ bestpress.gr, 2.ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΠΕΖΟΔΡΟΜΙΟΥ

3.http://twitter.com/stelioskostispy,4. http://steliospyridakis.blogspot.com/,5.ΚΡΗΤΙΚΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ,6.http://logostechni.wordpress.com,7.http://lefteriekfrasi.blogspot.com/,8.kritikagrammata

 

                   Νεκρικοί διάλογοι 

                              Του  ΣΟΥΚΟΥΣΟΥ

Μένιππος    Μα τι ακούω και λες Σόλων; Ανέβηκες λες στον Απάνω Κόσμο;

Σόλων        Ναι

Μένιππος    ..και πως γίνεται αυτό; Μπορώ κι εγώ να επιστρέψω στη ζωή;

Σόλων        Όχι  Μένιππε δεν μπορείς

Μένιππος      ..και πως μπορείς εσύ; Δεν ισχύει η ισότητα που λένε ούτε στον Κάτω Κόσμο;

Σόλων         Ισχύει. Όλοι είμαστε ίσοι.

Μένιππος       Τότε λες ψέματα πως ανέβηκες στον Απάνω Κόσμο.

Σόλων          Αλήθεια λέγω.

Μένιππος       Όχι. Ψέματα λες. Εδώ δίπλα μου βαρέθηκα αιώνες τώρα να βλέπω τα καύκαλά σου και δεν μετακινήθηκες ποτές. Θα το ήξερα! Δεν βλέπεις που η αράχνη έχει πλέξει τον ιστό της αναμεταξύ του αριστερού μου ματιού και της δεξιάς σου κνήμης;

Σόλων       Σωστά, όπως τα λες  είναι. Το βλέπω.

Μένιππος     Εεε τότε πως ανέβηκες επάνω στον Απάνω Κόσμο;

Σόλων        Δεν ανέβηκα ακριβώς εγώ.

Μένιππος      Τότε ποιος;

Σόλων        Η Σκιά μου ανέβηκε.

Μένιππος      ..και πως γίνεται αυτό; Για πες μου το κόλπο να ανεβάσω κι εγώ την Σκιά μου στον Απάνω Κόσμο. Έχω αφήσει μερικά λούμπινα αφάγωτα. Τα είχα πάρει από το δείπνο της  Εκάτης.

Σόλων      Δεν γίνεται Μένιππε. Δεν μπορείς να το κάνεις εσύ ένας Σκυλόσοφος.

Μένιππος         Και γιατί μπορείς εσύ;

Σόλων         Εγώ Μένιππε νομοθέτησα κι έχω προνόμιο και υποχρέωση ως νομοθέτης, να ανεβαίνω κατά διαστήματα, να βλέπω αν και πως εφαρμόζονται οι νόμοι μου.

Μένιππος       Και είσαι η μοναδική εξαίρεση;

Σόλων      Όχι, το προνόμιο το έχει και ο Μίνως.

Μένιππος     Τι έκαμε αυτός και έχει προνόμια;

Σόλων        Ανέβαινε στον Ψηλορείτη και του έδιδε τους νόμους ο Δίας.

Μένιππος      Γιατί στον  Ψηλορείτη;  Έδιωξαν τον Δία από τον Όλυμπο; Στον Ψηλορείτη έχει τώρα το παλάτι του;

Σόλων      Όχι, το παλάτι του είναι στον Όλυμπο, μα ξέρεις εκεί στον Ψηλορείτη γεννήθηκε και όταν τον κυνηγούσε ο πατέρας του να τον φάει, παράτησε εκεί την κούνια του και την τραμπάλα του κι επειδή με τον καιρό απολιθώθηκαν πάει πότε-πότε και τα βλέπει.

Μένιππος      Και τι ήθελε δηλαδή να κοιμηθεί στην κούνια του και να κάνει τραμπάλα στην τραμπάλα του;

Σόλων        Θεός είναι, βασιλιάς είναι ότι θέλει κάνει.

Μένιππος      Με αποστόμωσες, μα δεν με έπεισες. Όμως να σε ρωτήσω για αυτά που είδες;

Σόλων        Ρώτα με. Είναι μια καλή πρόταση, για να περάσομε διαλεγόμενοι τους ατελεύτητους αιώνες της αιωνιότητας.

Μένιππος     Μπορούσες να τρως; να πίνεις;  Να γλεντάς; Να πας στις εταίρες; Συνεχίζουν να το κάνουν το ίδιο καλά;   

 Σόλων            Πολλές ερωτήσεις μέσα σε μια!

Μένιππος          Ωραία έφαγες;

Σόλων              Όχι

Μένιππος          Ήπιες;

Σόλων                Όχι

Μένιππος       γ    γ   γλέντισες;

Σόλων                 Όχι

Μένιππος           Πήγες στις εταίρες του Παρθενώνα; Είχε εκεί μια με διπλό διαφορικό! Κάτι πλώρες! Κάτι πρίμες! Σωστή φρεγάδα! Ξανθίππη την λένε, όχι την γυναίκα του Σωκράτη ! Αυτή μήτε ο Σωκράτης την προτιμούσε…

Σόλων           Άλλα περίμενα να με ρωτήσεις  Σκυλόσοφε!

Μένιππος       Μα αυτά είναι η ζωή! Αν δεν τρως, δεν πίνεις, δεν κάνεις έρωτα ζωή είναι αυτό;

Σόλων           Μα δεν μιλάμε για πραγματική ζωή.

Μένιππος        Τότε τι πήγες κι έκανες στον Απάνω Κόσμο;

Σόλων              Σου το είπα. Την εφαρμογή των νόμων μου πήγα να δω.

Μένιππος         Και τι είδες; Τους εφαρμόζουν;

Σόλων              Είναι αποκαρδιωτικό! Αν δεν είχε λιώσει η καρδιά μου θα γινόμουνα καρδιακός!

Μένιππος           Δηλαδή;

Σόλων             Τους νόμους μου τους κατάργησαν! Θέλουν οι Έλληνες να τους εφαρμόσουν και κυρίως την Σεισάχθεια, μα δεν θέλουν οι άλλοι.

Μένιππος           Γιατί υπάρχουν κι άλλοι εκτός από τους Έλληνες;

Σόλων              Υπάρχουν μερικοί Έλληνες, έτσι σαν δείγμα.

Μένιππος           Κι οι άλλοι ποίοι είναι;

Σόλων               Είναι οι Βάρβαροι. Κανένας τους δεν είναι Έλληνας. Κανένας δεν μιλεί Ελληνικά.

Μένιππος           Και είναι πολλοί οι βάρβαροι; Είναι πράγματι μια κάποια λύση;

Σόλων                  Δεν ξέρω. Δεν έχουν καταγραφεί.

Μένιππος               Και πώς αυτό; Δεν υπάρχει έλεγχος;

Σόλων                     Είναι ένας πολύ μεγάλος αριθμός βαρβάρων που έχουν νέες μεθόδους ληστείας. Είναι σκέτοι κακούργοι. Δίδουν την πλήρη έννοια της λέξης «βάρβαρος». Να σκεφτείς ο περίφημος Προκρούστης ωχριά μπροστά τους. Αυτοί δεν σκοτώνουν! Σε υποχρεώνουν να αυτοκτονήσεις. Δεν τους ενδιαφέρει τίποτε. Λεφτά θέλουν και κόψε το κεφάλι σου να τα βρείς. ..και πολλοί κόβουν το κεφάλι τους οι βλάκες. Θα μπορούσαν να κόψουν τα κεφάλια των ληστών και όχι τα δικά τους.

Μένιππος          Φριχτά πράγματα μου λες ω Σόλων. Και πως έγινε αυτό;

Σόλων             Έκαμαν το λάθος και υπέγραψαν μία περγαμηνή και τώρα τους εκβιάζουν με αυτήν και τους βάζουν μουνημόνια και μέτρα.

Μένιππος           Επί ποίου επωνύμου άρχοντος υπεγράφη η περγαμηνή;

Σόλων          Επί Επωνύμου Άρχοντος Γεωργίου, υιού Ανδρέου του γένους Παπανδρέου εξ Αχαΐας ορμωμένου, μητρός δε εκ Φοινίκης καταγόμενης, πλην Αμερικανικής προελεύσεως.

Μένιππος     Και ποίος υπέγραψε αυτήν την κατάπτυστη περγαμηνή;

Σόλων          Ο Γεώργιος Ανδρέα Παπανδρέου.

Μένιππος       Και γιατί την υπέγραψε; Ήταν ηλίθιος; Ήταν προδότης;  Και ποία η τύχη του ανδρός; Εισήχθη σε δίκη από την Ηλιαία; Ποία η απόφασίς της;

Σόλων            Δεν υπάρχει πλέον Ηλιαία. Τώρα Υπάρχει ο Άρειος Πάγος και το Συμβούλιο της Επικρατείας.

Μένιππος        Ένα από αυτά τα δικαστήρια τον εισήγαγε σε δίκη; Ποία η απόφασίς των;

Σόλων           Δεν δικάζονται οι Υπουργοί πλέον. Έχουν ανακηρυχθεί  Ημίθεοι και έχουν ετεροδικία όπως οι Αμερικάνοι.

Μένιππος       Η Βουλή των Ελλήνων τι λέγει περί τούτου;

Σόλων             Η Βουλή απαρτίζεται από τυχάρπαστους ανθρώπους, που χρηματίζονται από τους βαρβάρους και δίδει νομική κάλυψη ο ένας στον άλλο. Η Βουλή έχει επιβάλει μόνιμη αυταρχική διακυβέρνηση.

Μένιππος           Όλα αυτά συμβαίνουν και το μόνο που γνωρίζομε είναι το όνομα Βάρβαροι; Άλλο όνομα δεν έχουν;

Σόλων         Λέγονται και ΤΡΩει  ΚΑλά.

Μένιππος    Άκουσα καλά; ΤΡΩει  ΚΑλά  είπες,

 όχι ηρώικα!

Σόλων          Παρά το ότι στον δεξιό σου ακουστικό πόρο έχει μπει μια αράχνη πολύ καλά άκουσες Μένιππε.

Μένιππος       Ναι σωστά λες! Αν δεν μου το έλεγες δεν θα την έπαιρνα χαμπάρι. Και που την πήρα χαμπάρι τι μπορώ να κάνω, αφού δεν μπορώ να αντιδράσω. Δεν μου λες τώρα ο επώνυμος άρχοντας που βασιλεύει τώρα πως και γιατί  επιτρέπει αυτή την διαγωγή; Πώς λέγεται ο τωρινός επώνυμος άρχοντας;

Σόλων           Λέγεται Ραηχενμπάκ κι έχει κι έναν αδελφό του βοηθό. Ο αδελφός του ακούει στο όνομα Φαφούθχτελ ή Φούχτελος.

Μένιππος        Και πόθεν εξικνούνται;

Σόλων          Είναι νόθα τέκνα της περιώνυμης εταίρας του Βορρά, Άννας Μέργκελ καλουμένης. Ήτις πρωθιέρεια εις τον ναόν των Ούνων  κτηνοβατούσα ούσα, συνέλαβεν και έτεκεν αμφοτέρους σε έναν τοκετόν. Αλλά Μένιππε, λόγω χώρου ας συνεχίσομε την συζήτησή μας μετά από τρεις μήνες. Διάστημα που μπρος την αιωνιότητα είναι όσο ένα κατούρημα ή ένας καφές.

Μένιππος     Δεν έχω αντίρρηση αφού έτσι επιθυμείς, ωστόσο δέξου την παράκλησή μου και πες μου, πως σε άφησε ο Κέρβερος και βγήκες έξω;

Σόλων            Έχω κωδικό τον βάζω στην έξοδο και δεν με βλέπει ο Κέρβερος.

Μένιππος      Δηλαδή ρίχνεις στάχτη στα μάτια του Κέρβερου;  Έλα πες μου να χαρείς τον κωδικό, να βγω κι εγώ έξω. Με όλα αυτά που μου είπες με σκαντάλισες τόσο, που η επιθυμία μου να  πάω να τα δω είναι στο έπακρον.

Σόλων        Αγαθός είσαι ρε Μένιππε! Εδώ οι Έλληνες δεν μπορούν να ζήσουν και κατεβαίνουν μόνοι τους στον Κάτω Κόσμο κι εσύ θέλεις να γυρίσεις πίσω! Κάτσε στ` αυγά σου. Άλλωστε τον κωδικό δεν μπορώ να σου τον δώσω. Οι κωδικοί δεν δίδονται.-

Αναρτήθηκε από ΟΙΚΟΜΟΥΣΕΙΟΤΕΧΝΗΣ στις 7:17 π.μ.

                                              

Η Αχερουσία μέσα από την οποία ο Ερμής οδηγούσε τις ψυχές στον Άδη με ναύλο.

                                           *******

ΕΡΓΑ στέλιου κωστή σπυριδάκη στο

ΜΟΥΣΕΙΟ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΗΣ ΖΩΗΣ  «Λυχνοστάτης»

                                               

                                                               

 Ο ξλυλινος λυχνοστάτης και ο λύχνος, έργο Στέλιου Κωστή Σπυριδάκη

Μια εξωτερική άποψη του  «ΛΥΧΝΟΣΤΑΤΗ»

Η πέτρινη κότα στον εξωτερικό χώρο του Μουσείου, αριστερά από την είσοδο, έργο Στέλιου Κωστή Σπυριδάκη καθώς και το ιδεόγραμμα του πάνω σε μάρμαρο με το οποίο υπογράφει τα έργα του.

Η γωνιά του Στέλιου Κωστή Σπυριδάκη στο Μουσείο «Λυχνοστάτης». Διακρίνονται εκτός των έργων και ποιήματά του .

Έλληνες είμαστε και θα είμαστε γιατί εκτός από Θεούς έχομε και Θεές! Και τι Θεές! Να δεις κάτι Αφροδίτες, να σου φεύγει το τσερβέλο! Να δεις κάτι Θεές γυμνόστηθες να παίζουν με τα φίδια στα χέρια τους, μα να δεις κι έναν Δία χιλιόμορφο, μπερμπάτη που δεν άφηνε θηλυκό για θηλυκό. Να δεις και κάτι Ελληνίδες τσαπερδόνες που όταν γαστρωνόντουσαν τα φόρτωναν στον Δία και ήταν Εν Δία φέρουσα. Κι ακόμα σήμερα, που ο Δίας είναι μια φτωχή ιστορική ανάμνηση, όλες οι γαστρωμένες  λένε πως είναι σε κατάσταση ΕνΔιαΦέρουσα. ….και είμαστε Έλληνες, γιατί φτιάξαμε πρώτα τους Θεούς στο μπόϊ μας και μετά τους βάλαμε κι έφτιαξαν τον κόσμο όπως ακριβώς τους τον σχεδιάσαμε.

Βάλαμε τον Αίολο να φυσά και να φουσκώνει τα πανιά των πλοίων μας, γιατί ως συνήθως μεταξύ μας τα κάνομε θάλασσα και πρέπει να αρμενίζομε στα πέλαγα……

Κύριε των δυνάμεων, αν δεν υπήρχε η Ελληνική γλώσσα που και πως θα γραφόντουσαν τα ευαγγέλια;

…κι αρμενίζομε στα πέλαγα και ψηλά εις τους αιθέρες…..

Το καράβι του ΟΝΕΙΡΟΥ στα πέλαγα και στους αιθέρες, γιατί την έχομε λίγη την όμορφη στεριά….

Χειρόμυλος, που είναι η βάση της ζωής! Το πανωμύλι που γυρίζει συνεχώς πάνω στο κατωμύλι κι είναι στη μέση ο καρπός που θα γενεί αλεύρι κι αναστενάζουν και οι τρείς. Το πανωμύλι που γυρνά, το άλεσμα που συνθλίβεται και γίνεται αλεύρι και από κάτω που αγκομαχά γιατί όλους τους σηκώνει το κατωμύλι, μα  τραγουδούν όλοι μαζί καθώς αναστενάζουν πως δυο τους θέλει η ζωή, για να χαράξει δρόμο!  Το χειρομυλόξυλο είναι στερεωμένο μέσα στο στόμα ανθρώπου, γιατί από το στόμα εκπορεύεται ο πανίσχυρος λόγος που δημιουργεί και κινεί τα πάντα.

Αγγέλα και Στέλιος Σπυριδάκης ως επισκέπτες του Μουσείου δέχονται τις περιποιήσεις της κυρίας Μαίρης Μπαριτάκη, συζύγου του διευθυντή του μουσείου  Γιάννη Μαρκάκη όπου τράβηξε και την φωτογραφία.

Το ποίημα είναι αναρτημένο ανάμεσα στις μάσκες που εκθέτω. Εκεί υπάρχει και ο πέτρινος καθρέπτης που κάθε επισκέπτης ενώ διαβάζει το ποίημα μπορεί να δει και την δική του μάσκα, αν έχει! Που σίγουρα έχει! Ή έστω αυτό που θέλει να παρουσιάζει.

Ενώ θαυμάζω τις μάσκες μου , φωτογράφησε την μάσκα μου η κ. Μαίρη Μπαριτάκη.

Χώροι άλλων καλλιτεχνών.

                                                    OLESIA OSIPOVA ufi_zobr@mail.ru

Η κυρία Ολέσια Οσίποβα είναι ρωσίδα ζωγράφος και ζωγράφισε τον πίνακα που έχει στα χέρια της και ποζάρισε για το περιοδικό μας. Η φωτογραφία αριστερά είναι ένα σταφύλι το οποίο  βλάστισε κατ` ευθείαν από τον κορμό της κρεβατίνας του Μουσείου. Τοποθετείται εδώ ως αξιοπερίεργο.

Ο Κωστής Φραγκούλης ανάγλυφος σε πέτρα όπως ήταν, όταν ήταν ακόμα στη ζωή. Έργο Στέλιου Κωστή Σπυριδάκη.     Δωρεά στο Μουσείο Λυχνοστάτης.

Ο λογοτέχνης Κωστής Φραγκούλης κι εγώ.

ΜΟΥΣΕΙΟ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΗΣ ΖΩΗΣ ΚΡΗΤΗΣ

               << ΛΥΧΝΟΣΤΑΤΗΣ >>

   Το υπαίθριο Μουσείο Παραδοσιακής Ζωής Κρήτης «Λυχνοστάτης», στο Λιμένα Χερσονήσου, δημιούργημα του Επίκουρου Καθηγητή Οφθαλμολογίας και συλλέκτη-λαογράφου Γιώργη Μαρκάκη και της οικογένειάς του και υποψήφιο για το βραβείο Ευρωπαϊκού Μουσείου 2010, είναι ανοικτό στο κοινό από το 1992.

   Πρόκειται για ένα φυσιο-λαογραφικό μουσείο, με τέσσερις διαφορετικές συλλογές. α. Λαογραφική συλλογή: Παρουσιάζει και προβάλλει την παραδοσιακή ζωή της Κρήτης (τοπικές ασχολίες, έθιμα, κοιμωνικές νοοτροπίες και τρόπος ζωής, θρύλοι κ.α,), β. Φυσιογνωστική συλλογή: Παρουσιάζεται η τυπική χλωρίδα (αρωματικά φυτά, οπωροφόρα δένδρα, κάκτοι, παχύφυλλα) και ο Κρητικός ορυκτός πλούτος, μέσα στους κήπους και τα περιβόλια του μουσείου, γ. Καλλιτεχνική συλλογή: Αποτελείται από έργα αυτοδίδακτων καλλιτεχνών Κρήτης, που αναδεικνύονται σε συνεχιστές της ανώνυμης λαϊκής τέχνης και δ. Συλλογή προβιομηχανικής τεχνολογίας.

    Διευθυντής του Μουσείου είναι ο γιος του καθηγητή, ο δικηγόρος  Γιάννης Μαρκάκης, ο οποίος είναι και Αντιπρόεδρος της Παγκόσμιας Επιτροπής Περιφερειακών Μουσείων (ICR/ICOM). Στο έργο του συνεπικουρείται από την άξιο σύζυγό του φιλόλογο κ. Μαίρη Μπαριτάκη. Αφανής και διακριτικός στυλοβάτης του Μουσείου η σύζυγος του γιατρού κ. Έλσα Μαρκάκη.

Η κυρία Μαίρη Μπαριτάκη και ο  σύζυγος της Γιάννης Μαρκάκης ενώ με φωτογραφίζει.

Η κυρία Έλσα Μαρκάκη, σύζυγος του δημιουργού του Μουσείου γιατρού Γιώργη Μαρκάκη, συνδημιουργός και στυλοβάτης  πάντοτε με ένα δίσκο στα χέρια, να προσφέρει ένα σωρό καλούδια στους επισκέπτες.  Τα περισσότερα παραγωγής του Μουσείου επεξεργασμένα, νοικοκυρεμένα  από τα επιδέξια και εργατικά χέρια της. Πάντοτε με ένα πλατύ χαμόγελο, με γλυκό καλωσόρισμα στους επισκέπτες, ανεξάρτητα από την κούραση και την κατάσταση της υγείας της.

   Οδηγός, εμπνευστής και καθοδηγητής του προσωπικού του Μουσείου, αεικίνητη συμπληρώνει την όποια καθυστέρηση του προσωπικού.  Για όσους έχουν διαβάσει το διήγημά μου «ΧΟΥ», η κυρία Έλσα κάνει «ΧΟΥ».-  στέλιοσκωστήσπυριδάκης

ΜΙΑ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΣΤΟΝ «ΛΥΧΝΟΣΤΑΤΗ»

Ο ΜΙΧΑΛΗΣ ΤΑΧΑΤΑΚΗΣ σύζυγος της λογοτέχνιδας Ρένας Ταχατάκη είναι δωρητής του Μουσείου οργάνων φυσικής πειραματικής, όπως και σε πολλά δημοτικά σχολεία.

 Ομιλητής στην εκδήλωση ήταν η νηπιαγωγός- δασκάλα και μεταπτυχιακή φοιτήτρια του ΕΑΠ στο τμήμα Διοίκηση Πολιτισμικών Μονάδων κυρία Μαρία Δρακάκη.

 Στην φωτο η κ. Δρακάκη

Στην φωτο: Γιώργης Μαρκάκης, Ρένα Ταχατάκη και Αγγέλα Σπυριδάκη

  

                      

 Νοσταλγία

Στον Καπτα-Μιχάλη Δουκιαντζάκη

Στην συνάδελφο Μαρκόννισα Ελένη Δουκιαντζάκη

Πάλι μπαρκάρισα, όπως συνήθως

επήρα το καράβι νοερά,

σε πλάτος άγνωστο και μήκος

με πάει στα ασίγαστα νερά.

Οι μπόρες έρχονται και πάνε,

τα κύματα τριάδες με κτυπούν,

τρίζουνε οι σκαρμοί και σπάνε

κι οι μέσα μου αέρηδες λυσσούν.

Πανάθεμά σε ψεύτικο καράβι

άσε με να ισολαϊστώ,

στα μέσα μου φωτιά τρανή ανάβει

και μεσοπέλαγα δαυλό βαστώ.-

 

Οι φίλοι συνάδελφοι ΕΛΕΝΗ-ΜΙΧΑΛΗΣ

ΑΓΙΑ  ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΦΑΡΜΑΚΟΛΥΤΡΑ

ΕΙΣ ΜΝΗΜΗ:

   α)  ΜΑΡΙΑΣ-ΕΛΛΗΣ ΜΑΚΑΤΟΥΝΑΚΗ

   β)      ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΧΟΡΕΥΤΑΚΗ

ΚΤΗΤΩΡ: Γεώργιος Μιχ. Μακατουνακης

Ο ναός ευρίσκεται βορειοδυτικά του Κρουσσόνα στις υπώρειες του Ψηλορείτη

  

Ο κτήτωρ Γεώργιος Μακατουνάκης και η σύζυγός του Αναστασία Μακριδάκη. Η αφιερωματική πλάκα είναι έργο Στέλιου Κωστή Σπυριδάκη

Στέλιος Κωστή Σπυριδάκης, Αγγέλα Σπυριδάκη, Αναστασία Μακριδάκη, Μαραυγάκης Μανόλης & Μακατουνάκης Γεώργιος  

     Η Εκκλησία κτίστηκε από τον Γιώργο Μακατουνάκη για να τιμήσει την σύζυγό του Αναστασία, την θυγατέρα τους  Μαρία –Έλλη, που ο Θεός την πήρε κοντά του σε μικρή ηλικία, γιατί ήθελε να εμπλουτίσει τα Χερουβίμ, τα Σεραφείμ και τα Τάγματα των Αγγέλων.  Να τιμήσει τον ανηψό του Μανόλη Χορευτάκη παιδί της αδελφής του Ειρήνης Μακατουνάκη και του Αντώνη Χορευτάκη, φοιτητή στο Ρέθυμνο, που ένα εγκληματικό χέρι του έκοψε το νήμα της ζωής αναίτια, άδικα, παράλογα και εγκληματικά. Τα Τάγματα των Αρχαγγέλων εμπλουτίστηκαν από την μετεγκατάστασή του στους ουρανούς. Ο θρήνος ολάκερης της Κρήτης τον συνόδεψε ως τα ουράνια. Τα εγκαίνια του Ναού έγιναν στις επτά Νοεμβρίου 2011 με κοσμοσυρροή που πλησίασε την χιλιάδα. Στο κέντρο «ΓΑΛΗΝΙΟΣ ΔΙΑΣ» δόθηκε μεγάλη δεξίωση σύμφωνα με τα έθιμα κι ήταν μνημόσυνο, μα και γάμος, για τους γάμους, που δεν αξιώθηκαν να κάμουν στους Αγγέλους που έφυγαν πρόωρα.- Αιωνία τους η μνήμη.-  στέλιοσκωστήσπυριδάκης                                                         Ο Δημήτρης Ε. Μπουνάκης. Από το βιβλίο του (Εσπερινοί άνευ τέλους)

Εικόνα 5Έργο ΔΗΜΗΤΡΗ ΜΠΟΥΝΑΚΗ  (Αρχάνες)

Έκρηξη          Έργο Δημήτρη Μπουνάκη   (Αρχάνες)

{Το φως τραβήχτηκε από τον ήλιο.

Ο ήλιος έπεσε στη θάλασσα.

Η θάλασσα χρωμάτισε τον ποιητή.

Μια σπίθα κρυβόταν από τον άνεμο.

Την άλλη μέρα την έσβησε η στάχτη.

Λυπάμαι που περάσανε τόσα χρόνια \χωρίς να μάθουμε σε ποιο όνειρο\ ταιριάζει να χωρέσει η ψυχή\ για να γαληνέψει.}  

Δημήτρης Ε. Μπουνάκης

ΓΙΑΝΝΗΣ Γ. ΧΡΗΣΤΑΚΗΣ

Εκπαιδευτικός και συγγραφέας πολλών ιστορικών βιβλίων γύρω από την Κρητική ιστορία.

Στην παραπάνω φωτοσύνθεση απεικονίζονται τα περισσότερα από τα βιβλία του. Ωστόσο έγραφε και Ποίηση την οποία παρουσίαζε με το λογοτεχνικό ψευδώνυμο Γ.Στέϊκος. Παρακάτω στην επόμενη σελίδα καταχωρείται σε φωτοτυπία ένα ποίημά του σε ακροστιχίδα με τα αρχικά μου (ΣΚΣ), το οποίο έγραψε και μου το αφιερώνει διότι υπήρχε ένα ποίημα δικό μου, που βοήθησε να μην φύγουν από το Μουσείο Ηρακλείου τα αρχαία καλλιτεχνήματα.

Ο Γιάννης Χρηστάκης , ένας εξαίρετος φίλος και άνθρωπος έφυγε για το τελευταίο του ταξίδι στις 26 Ιουνίου 2013. Στην κηδεία του παραβρέθηκε πλήθος κόσμου.  Διαβάστηκαν  ψηφίσματα του ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟΥ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ,  και της ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ ΓΡΑΜΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΤΕΧΝΩΝ Ανατολικής Κρήτης, που ήταν μέλος τους. Την κηδεία του παρακολούθησαν μεταξύ άλλων και οι συγγραφείς. Δημήτρης Λ. Παπαδάκης, Γεώργιος Παπαγεωργίου, Αντώνης Στιβακτάκης,  Γεώργιος Σωπασής, Κώστας Ατσαλάκης,  Στέλιος Κωστή Σπυριδάκης και Γεώργιος Παναγιωτάκης. Η τωρινή αναφορά στο έργο του ας αποτελέσει ένα ελάχιστο μνημόσυνο. Στην επόμενη σελίδα καταχωρείται το ποίημα «ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΑ ΜΑΣ»

Το ποίημα κυκλοφόρησε σε πάνω από δέκα χιλιάδες φύλλα στις 28 Φεβρουαρίου 1979. Διαβαζόταν δε συνέχεια από τα μεγάφωνα της αγωνιστικής επιτροπής. Ο τέως Νομάρχης, βουλευτής και υφυπουργός Δημήτρης Σαρρής που το διάβαζε στο μικρόφωνο και ξεσήκωνε τους Κρητικούς από τα μεγάφωνα που είχαν αναρτηθεί στην πλατεία Ελευθερίας και στους γύρω δρόμους, το γνωρίζει ακόμα σήμερα και το απαγγέλλει από στήθους. Στην εκδήλωση που έγινε προς τιμή μου στο Μουσείο Εικαστικών Τεχνών Ηρακλείου του Κώστα Σχιζάκη στις 10-05-13 το απήγγειλε  από στήθους. Παρακάτω σε φωτοτυπία το φεϊγ βολάν με το ποίημα.

                                                                                           

Το Δημοτικό Συμβούλιο Ηρακλείου ενώ φυλάσσει τα αρχαία γευματίζει πρόχειρα στα σκαλοπάτια του Μουσείου. Ο Δημήτρης  Σαρρής ενώ εκφωνεί

Το ποίημα «ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΑ ΜΑΣ»

Οι φωτογραφίες και η λεζάντα για τον Δημήτρη Σαρρή είναι από το βιβλίο «ΤΟ ΜΕΤΑΠΟΛΕΜΙΚΟ ΗΡΑΚΛΕΙΟ» του εκδότη της ΑΛΗΘΕΙΑΣ Μάνου Χάρη (Εμμανουήλ Χαριτάκη). Ο Δημήτρης Σαρρής σύμφωνα με το πνεύμα της εποχής με φανέλα ζιβάγκο, όπως τον Ανδρέα Παπανδρέου, μούσι και μεγάλη φαβορίτα.

"Ο ΙΔΙΟΣ ΜΕΓΑΛΟΣ EL GREKO EXEI ΑΥΤΟΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΕΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΤΟΥ"

Μεγάλος θόρυβος ,ως μη όφειλε, έχει εγερθεί γύρω από την "ακριβή" καταγωγή του ΔΟΜΗΝΙΚΟΥ ΘΕΟΤΟΚΟΠΟΥΛΟΥ

ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΩΝ. ΣΑΡΡΗ.

Υπάρχει βέβαια ιστορικό προηγούμενο με τον ΟΜΗΡΟ ,για την καταγωγή του οποίου μάλωναν 6 πόλεις ...Δικαιολογημένη η ανθρώπινη ματαιοδοξία το να επιδιώκεται η δόξα, αλλά και το οικονομικό όφελος , που απορρέει από ένα τέτοιο γεγονός...
Όμως στην περίπτωση του ΘΕΟΤΟΚΟΠΟΥΛΟΥ , όπως και στην περίπτωση του ΒΙΤΣΕΝΤΖΟΥ ΚΟΡΝΑΡΟΥ , που αυτοπροσδιορίζεται ΣΤΕΙΑΚΟΣ ,μέσα από το αθάνατο ποίημα του, έτσι ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΖΩΓΡΑΦΟΣ αυτοπροσδιορίζεται αφ'ενός ως ΕΛΛΗΝΑΣ ,με την προσωνυμία του EL GRECO και αφ' ετέρου ΚΡΗΤΙΚΟΣ ,αφού υπέγραφε :, που μαθήτευσε στην σχολή αγιογραφίας της ΑΓΙΑΣ AIKATEΡIΝΗΣ ,της τότε ΚΑΝΤΙΑΣ(το σημερινό Ηράκλειο)και έτοιμος Μαϊστρος κατέφυγε τελικά στο ΤΟΛΕΔΟ ,της Ισπανίας...
Μετά αυτό τον σαφή αυτοπροσδιορισμό του ίδιου , οποιαδήποτε άλλη ερμηνεία είναι περιττή γιατί εμπεριέχει υποκειμενισμό.
ΩΣ ΕΛΛΗΝΑΣ ΚΑΙ ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΚΡΗΤΙΚΟΣ , ΛΟΙΠΟΝ, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΙΜΗΘΕΙ ,ΤΟ 2014 ,ΤΕΤΡΑΚΟΣΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ , Ο ΔΟΜΗΝΙΚΟΣ ΘΕΟΤΟΚΟΠΟΥΛΟΣ , σεβόμενοι την δική του θέληση.-  (από CRETABLOG)

Με πυρετώδεις ρυθμούς ετοιμάζεται η επόμενη θεματική έκθεση του Mουσείου Eικαστικών Tεχνών Hρακλείου που θα έχει τίτλο ΜΥΘΟΙ, ΟΝΕΙΡΑ και μια ΣΙΩΠΗ. Είναι προφανές ότι η επιτυχία της προηγούμενης έκθεσης με συμμετοχή των γυναικών αποκλειστικά, άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις σ` ένα μεγάλο σε αριθμό κοινό που επιβράβευσε με κριτικές και σχόλια τη δομημένη στερεά επάρκεια σ` ότι αφορά τις καλές τέχνες στο νησί μας την Κρήτη. Καταυτό τον τρόπο καθίσταται δύσκολο ακόμα περισσότερο να στηθεί μια έκθεση που θα επαναλάβει την επιτυχία και θα προσθέσει κύρος στο μικρό μας μουσείο καθώς και με το ότι θα το επενδύσει με τις διάφορες εκδηλώσεις που πραγματοποιούμε κάθε χρονική περίοδο λειτουργίας μας....Η έκθεση αυτή προγραμματίζεται για το δεύτερο 10ήμερο του Οκτώβριου οι δε συντελεστές που θα αποδώσουν με τα έργα τους την γενική εικόνα του θέματος είναι...Γιώργος Κουνάλης, Γιάννης Στεφανάκης,  Αντώνης Γιακουμάκης  Τζένυ Μπακαλούμα, Κώστας Παγωμένος, Λαμπρινή Μποβιάτσου, Άρτεμις  Ποταμιάνου,  Τίτος Πετράκης, Andrea Carnemolla, Χριστίνα Φοίτου...και ίσως ακόμα ένας καλλιτέχνης που διαπραγματευόμαστε την συμμετοχή του.. Πιστεύουμε ότι είναι μια καλή ευκαιρία τόσο για τους μικρούς μας φίλους όσο και για το ευρύ κοινό των επισκεπτών να δουν από κοντά σπουδαίες εμπνεύσεις Κρητών δημιουργών με θέματα που αφορούν τόσο την παράδοση και την μυθολογία μας ,τη σύγχρονη ακόμα ιστορία μας καθώς και εκφάνσεις κι ερμηνείες των ονείρων μας αποτυπωμένες με σαφήνεια από τους εξαιρετικούς αυτούς καλλιτέχνες

•           Kostis Schizakis

Ένα ακόμη εξαιρετικό γεγονός, μια πρόσκληση ,έλαβε πρόσφατα το μουσείο μας αποκλειστικής συμμετοχής για την επίδειξη της μέχρι σήμερα πορείας του αφ ενός αλλά και την προώθηση των καλλιτεχνών που έχει στις συλλογές του και που οπως είναι γνωστό είναι Κρήτες στην καταγωγή η στην διαμονή τους. Η πρόσκληση αυτή είναι μια παρουσία στον ιδιωτικό χώρο ΗUB που βρίσκεται στην Αθήνα και συγκεκριμένα δίπλα στην οδό Πειραιώς όπου πλέον συνωθούνται όλα τα συναφή ιδρύματα τέχνης οπως το μουσείο Μπενάκη, η σχολή Καλών Τεχνών, το ίδρυμα Κακογιάννη, ο Ελληνικός Πολιτισμός και άλλα...το HUB σ` ένα σύνολο 1000 τετραγωνικών θα φιλοξενήσει την έκθεση μας με τίτλο ΣΙΩΠΗΛΕΣ ΑΦΗΓΗΣΕΙΣ σε μια προσπάθεια να γνωρίσει σε εξειδικευμένο αρκετά κοινό τους Κρήτες  καλλιτέχνες. Η έκθεση θα εγκαινιάσει στις 14 Νοεμβρίου και θα διαρκέσει για ένα 15θημερο...σε ότι αφορά τις συμμετοχές είναι ακόμα νωρίς να ειπωθούν αλλά είναι βέβαιο ότι θα γίνει προσπάθεια να συμπεριληφθεί ότι αντιπροσωπευτικότερο υπάρχει στον τομέα αυτό ώστε να διατρανωθεί η πεποίθηση μας ότι η Κρήτη γεννά την Τέχνη....όμως για την προσπάθεια αυτή θα έχουμε ευρύ ρεπορτάζ στο επόμενο τεύχος μας.-

       

Αγγέλα Σπυριδάκη, Αγγέλα Ταμιωλάκη, Αγγέλα Σπυριδάκη, Αγγέλα Σπυριδάκη ο Θεός να τις βλέπει κι εμείς.-

Η βαρβαρότητα ήρθε, έχει όνομα, ονόματα πολλά…. ας πουμε μερικά: Ζώντες τέως και νυν πρωθυπουργοί, Μητσοτάκης, Σημίτης,  Καραμανλής, Παπανδρέου, Παπαδήμας,  Σαμαράς, υπουργοί Παπακωνσταντίνου, Τούρκογλου(βενιζέλος, λέει), Τσοχατζόπουλος, πρόεδρος υποτιθέμενης Δημοκρατίας Παπούλιας , Κυβερνήτης Ραϊχενμπάκ, συγκυβερνήτης Φαφούχτελ, ΤΡΩει ΚΑλά, 153 γερμανοτσολιάδες και περίπου 10.000 σφιγγοκωλάριοι. Ιδού η λύση κ. Καβάφη, κ. Ελύτη.-

Ναύτη λέγε, τι βλέπεις στον ορίζοντα; Υπάρχει στεριά;  Θα βρούμε λιμάνι; Ξυλάρμενοι θα αρμενίζομε;  Ανεμοδούρα ο μπούσουλας, καντίνι το καντίνι, περιστρεφόμαστε στα αυτά και επί τα αυτά και όχι όρτσα στον καιρό, γιατί;

                                            ΓΙΑΤΙ

Έχομε γίνει αριθμοί

Έχομε υποδουλωθεί

Έχομε απαξιωθεί σαν τεμπέληδες και διεφθαρμένοι

Έχομε απελπιστεί από τα αδιέξοδα

Έχομε φτωχοποιηθεί

Έχομε σπάσει ρεκόρ αυτοκτονιών για οικονομικούς λόγους

Έχομε κλείσει τις επιχειρήσεις μας

Έχομε σταματήσει να παράγομε

Έχομε διαγράψει τη λέξη «μέλλον»

Έχομε καθυποταχτεί

Έχομε εξευτελιστεί

Έχομε ατιμωθεί

Έχομε τερματίσει

Έχομε προδοθεί

Έχομε λοιδορηθεί

Έχομε υποστεί τον ναζισμό

Έχομε υποστεί τον φασισμό

Έχομε γίνει αποικία

Έχομε γίνει προτεκτοράτο

Έχομε απολυθεί

Έχομε γίνει άνεργοι

Έχομε γερμανοποιηθεί

Έχομε χάσει την εθνική μας ανεξαρτησία…….

Έχομε, έχομε, έχομε, έχομε , Έχομε και τι δεν έχομε! Μήπως πλουτίσαμε και δεν το πήραμε

χαμπάρι;   στέλιοσκωστήσπυριδάκης

                    ΦΙΛΟΤΙΜΟ                                                    

        

Η Μάχη των Λεύκτρων το 371 π.Χ. , το αναστηλωμένο μνημείο-τρόπαιο της νίκης που ανέδειξε την Θήβα  την  Τρίτη δύναμη του αρχαίου κόσμου, που μπήκε ανάμεσα Αθήνας και Σπάρτης με μόνο το στρατηγικό σχέδιο μάχης, την Λοξή Φάλαγγα. Ο οπλαρχηγός του 1821 Γ.ΠΕΤΕΙΝΑΡΗΣ σε αναθηματική μαρμάρινη πλάκα στην πλατεία των Λεύκτρων. Στην πάνω φωτογραφία μέσα στο φορτηγό αυτοκίνητό τους ο Παναγιώτης Σουρτζής και η σύζυγός του κυρία Βασιλική. Μέσα στην κάψα του Καλοκαιριού σταμάτησαν για να μας φιλοδωρήσουν ένα πεπόνι κι ένα καρπούζι. Τους ευχαριστήσαμε κι ενώ νοιώθαμε  βαθύτατα υποχρεωμένοι μας προσκάλεσαν και στο σπίτι τους στην πλατεία των Λεύκτρων μετά από μια ώρα που θα είχαν τελειώσει τις εργασίες τους  στον κάμπο. Όταν γνωρίζεις σπουδαίους ανθρώπους δεν περιφρονείς την πρόσκλησή τους, την αποδέχεσαι με πολλή χαρά. Πήγαμε και γνωρίσαμε τα παιδιά τους, τον Γιώργο Σουρτζή Γυμναστή, την Κωνσταντίνα Σουρτζή Φιλόλογο και την Φωτεινή Σουρτζή επίσης Φιλόλογο. Έγινε η αρχή μιας πολύ όμορφης φιλίας. Ανυπομονούμε να έρθει το Καλοκαίρι να επισκεφτούμε για λίγο έστω τους υπέροχους φίλους μας, γιατί όλοι οι Έλληνες είναι το μοναδικό έθνος στον κόσμο που έχει φιλότιμο.-

Καλάθια από άδειασμα κορμών με ένα και δύο χερούλια.

Δύο έργα του Ηλία Λαζαρίδη

Κυκλοφόρησε ο 15^ος τόμος του περιοδικού του Λογοτεχνικού Συνδέσμου Ηρακλείου «ΚΡΗΤΙΚΟΙ ΟΡΙΖΟΝΤΕΣ» με αξιόλογα  λογοτεχνικά έργα.

Επίσης κυκλοφόρησε το νέο βιβλίο του φίλου Μανώλη Ροδανάκη με ιστορίες από τα ναυτικά του βιώματα, με πολύ «αντικαταστάτη», «καπετάν-κερατά» και  με πολλή αρμύρα, χιούμορ και νοσταλγία στο κυνήγι του άγνωστου κόσμου.

Δύο είναι τα βιβλία του φίλου Σήφη Κοσόγλου, που αφορούν το μαρτυρικό χωριό του, με μαρτυρίες των επιζησάντων κατοίκων κατά την γερμανική λαίλαπα της πρώτης γερμανικής κατοχής.  Τα βιβλία εκδόθηκαν για την φετινή επέτειο της εκτελέσεως των 27 ηρώων του Σοκαρά   στις 17Αυγούστου, όπου έγινε και η αποκάλυψη του μνημείου «Μάνες Θρηνωδοί Σοκαρά», έργο του γλύπτη και ακαδημαϊκού Γιάννη Παρμακέλη.  Λόγω χώρου περιοριζόμαστε σε απλή αναφορά. Στο επόμενο τεύχος μας θα επεκταθούμε περισσότερο στα παραπάνω βιβλία.-

Ελλάδα σημαίνει Ελπίδα
και είναι ο άλλος μεγάλος Πολιτισμός!
Όταν οι Κινέζοι άκουσαν τη λέξη Hellas, προσπάθησαν να την αποδώσουν στη γλώσσα τους. Για να τη γράψουν, χρησιμοποίησαν δύο ιδεογράμματα (希臘) τα οποία επέλεξαν με βάση την προφορά.
Δηλαδή πήραν ένα ιδεόγραμμα που προφέρεται «σι», άλλο ένα που προφέρεται «λα», τα ένωσαν για να φτιάξουν τη λέξη «Σι-Λα» με την οποία προσδιορίζουν την Ελλάδα. Το πρώτο ιδεόγραμμα σημαίνει «ελπίδα» και το δεύτερο αντιστοιχεί στον μήνα Δεκέμβριο του παραδοσιακού κινεζικού ημερολογίου.
Και τα δύο όμως μαζί, όταν ενωθούν, σημαίνουν «ο άλλος μεγάλος πολιτισμός». Αυτό για να δείτε με πόσο σεβασμό αντιμετωπίζουν τη χώρα μας. Δεν είναι καθόλου άσχημος αυτός ο συμβολισμός για μια χώρα, όπως λένε, τόσο ταλαιπωρημένη και παράλληλα τόσο πλούσια σε Ιστορία και πολιτισμό, όπως η δική μας.
Οι Κινέζοι άλλωστε είναι ίσως ο μοναδικός λαός στον κόσμο που δεν αποκαλεί την Ελλάδα «Greece» ή κάτι παρόμοιο.

Περίπου το 1/5 του παγκόσμιου πληθυσμού που ομιλεί κινεζικά αποκαλεί την Ελλάδα «Σι-Λα».

                                                

           ΡΟΥΦΙΑΝΟΣ  συνώνυμα:

( προέρχεται από τον γιατρό Ρούφο τον Εφέσιο ή από το ιταλικό ruffiano)

αβανιάρης, σπιούνος, μαστροπός, πόρνος, διαβολέας, μουζεβίρης, αδικοβγάλτης, βλαπτικός, ζημιάρης, δυσφημιστής, βλαβερός, καταδότης, προδότης, χαφιές, κατάσκοπος, πράκτορας, πορνοβοσκός, προαγωγός, ραδιούργος, καρφί,  ύπουλος, δολοπλόκος, σκευωρός, μηχανορράφος, πανούργος, κατεργάρης, απατεώνας, δόλιος, πονηρός, διαβολεμένος, ακόλαστος, ανήθικος, αχρείος, αισχρός, διεφθαρμένος, κακοήθης, αδιάντροπος, πρόστυχος, φαύλος, αναίσχυντος, ξετσίπωτος, εξαχρειωμένος, σωματέμπορας, εκμαυλιστής, κακολόγος, ψεύτης, κουτσομπόλης, κατήγορος, φαρμακόγλωσσος, επιτιμητής, παλιάνθρωπος, ανέντιμος, άτιμος, ανήθικος, κακός, χαιρέκακος, αισχρολόγος και βρομόστομος. (58 χαρακτηρισμοί)

                

                ΕΙΡΗΝΗ ΣΠΥΡΙΔΑΚΗ

Η ζωγράφος και δύο από τα έργα της, που άρεσαν περισσότερο στην έκθεση της στην Βασιλική του Αγίου Μάρκου στο Ηράκλειο. Η ζωγράφος ως νέος άνθρωπος έχει πιάσει τον σφυγμό της Νεολαίας και παρουσιάζει με εφευρετικότητα τον προβληματισμό και την αγωνία των νέων μας μπροστά στα αδιέξοδα  και τις απελπιστικές καταστάσεις που τους επιφυλάξαμε εμείς οι παλαιότεροι.

ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΓΙΟΡΤΗ

   Τα εγγόνια έγιναν τέσσερα. Εν αρχή  είναι ο Μιχάλης Ταμιωλάκης (ο μεγάλος), ακολούθησε η Αγγέλα Ταμιωλάκη (η μεγάλη), ακολούθησε η Μπέμπα (η μικρή) και ο Μπέμπης (ο μικρότερος)  και τα τέσσερα παιδιά των παιδιών μου, της Ελένης και του Κωστή, τα εγγόνια μου.

Η Αγγέλα η μεγάλη

Ο Μιχάλης ο μεγάλος

 

Από αριστερά προς τα δεξιά: Ελένη Σπυριδάκη, ο νεοφώτιστος Στέλιος Σπυριδάκης στην αγκαλιά της νονάς του Νατάσσας Γαργιεράκη, Μανόλης  Καλογριδάκης, Ηρακλής Καλογριδάκης, Μαρία Καλογριδάκη, Αθηνά Καλογριδάκη θυγατέρα Μανόλη και Μαρίας Καλογριδάκη νονά της Αγγέλας Σπυριδάκη, Αγγέλα Σπυριδάκη στην αγκαλιά του πατέρα της Κωστή Σπυριδάκη. Η φωτογραφία λήφθηκε στις 14-09-2013 στην αυλή της εκκλησίας του Αφέντη Χριστού στον Τρυπητό Σητείας,  όπου έγινε η βάφτιση των δύο παιδιών. Η δεξίωση έγινε επί τόπου στο Κέντρο διασκεδάσεως του Γιάννη Μαστοράκη.

Από αριστερά προς τα δεξιά: Αγγέλα Σπυριδάκη, Πέλα Γαργιεράκη μητέρα της νονάς Νατάσσας, Μαρία Καλογριδάκη μητέρα της νονάς Αθηνάς, Γιώργος Γαργιεράκης πατέρας της νονάς Νατάσσας.

      

Η νεοφώτιστη Αγγέλα στις αγκαλιές της νονάς Αθηνάς και του Μανόλη Καλογριδάκη

Η Αγγέλα μόλις βγήκε μουτρωμένη από την κολυμπήθρα.

Νονά και βαφτισιμιά

Ο Στέλιος στα χέρια της θείας του Ελένης  Σπυριδάκη Μυρώνεται

 

Ο Στέλιος μέσα στην κολυμπήθρα.

Η νονά Νατάσσα και η νονά Αθηνά προσφέρουν το λάδι στο βάθος αριστερά η Αθηνά Καλογριδάκη γιαγιά της νονάς Αθηνάς.

Αγγέλα σπυριδάκη, Καπετανάκη Νίκη, Σταματάκη Μαρίκα, Ανδρεαδάκη Κωστούλα

Αγγέλα Ταμιωλάκη, Ελένη Σπυριδάκη, Στέλιος  Σπυριδάκης, Γιώργος  Καλογριδάκης

Αθηνά Καλογριδάκη – Ρένα Καλογριδάκη

Μιχάλης Ταμιωλάκης, Αγγέλα Σπυριδάκη, Γιώργος Ταμιωλάκης και Αγγέλα Ταμιωλάκη

Νατάσσα Γαργιεράκη, Στέλιος Σπυριδάκης,Μανόλης Καλογριδάκης, Αθηνά Καλογριδάκη, Ηρακλής Καλογριδάκης  και Κωστής Σπυριδάκης

Ηρακλής Καλογριδάκης               Στέλιος Σπυριδάκης

  Στις βαπτίσεις παραβρέθηκαν όλοι οι γιατροί και το νοσηλευτικό προσωπικό του Νοσοκομείου Σητείας, (που δεν εφημέρευε) καθώς και αρκετά και εκλεκτά μέλη της Σητειακής κοινωνίας.  Όλους τους ευχαριστώ θερμά για την τιμή  που έκαμαν στο παιδί μου.

Η ΝΕΑ  ΕΙΚΑΣΤΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ

Του Μουσείου Εικαστικών Τεχνών Ηρακλείου αρχίζει από τις 16 Οκτωβρίου όπου και τα εγκαίνια.

Η μόνιμη πλέον κρίση εκτός των άλλων μας δυσκολεύει στην εξεύρεση των έγχρωμων μελανιών, δεν υπάρχουν ετοιμοπαράδοτα στο Ηράκλειο, ούτε και στην Αθήνα. Ελπίζω να τα βρούμε και να τυπωθούν ένα μέρος τουλάχιστον  των φωτογραφιών έγχρωμες. Υπάρχει καθυστέρηση στην έκδοσή μας που οφείλεται αποκλειστικά στο μελάνι. (Θα μου πείτε πως χρησιμοποιώ την δικαιολογία ενός ήρωα σε ένα διήγημά μου, όπου ο μαθητής δικαιολογήθηκε πως δεν έγραψε το μάθημα γιατί του ξίδιασε το μελάνι. Απαντώ όμως εγώ πως δεν ξίδιασε το μελάνι, αλλά η Ελληνική Πολιτική Σκηνή)

   Ελπίζω πως τελικά θα τα καταφέρομε.

Επειδή, ενώ δεν ήταν πρόθεσή μας να γράψομε τίποτε για την πολιτική κατάσταση, αλλά οι πιέσεις από το Κράτος μας που έγινε εχθρικό στην αντιμετώπιση του εναντίον των πολιτών με οδήγησαν σε ελάχιστες αναφορές, δηλώνω πως υπεύθυνος έναντι του Νόμου είναι:  Στυλιανός Κωνσταντίνου Σπυριδάκης, κάτοικος  Καρτερού 18-20 71601 Νέα Αλικαρνασσός.