Δευτέρα 10 Δεκεμβρίου 2012

ΚΡΗΤΙΚΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ:
                                     ΣΑΡΑΝΤΑΥΓΑ


                        Του Στέλιου Κωστή Σπυριδάκη


                                  

         Στο καφενείο ΣΑΡΑΝΤΑΥΓΑ στρογγυλοκαθότανε ο Παντελής φαρδύς πλατύς σε τέσσερις καρέκλες. Μια αυτή που καθότανε, από μια στην κάθε του χέρα και μια που είχε βάλει το ζερβό του πόδα μέσα στις περόνες. Περνούσα από κει γιατί βέβαια το καφενείο είναι στην κεντρική αγορά του Ηρακλείου και είχα να κάνω  κάτι προμήθειες τροφίμων. Με είδε ο Παντελής και με φώναξε. Πλησίασα και μου πρόσφερε την καρέκλα που είχε στη ζερβή του χέρα. Δεν ήξερα τι με ήθελε. Έπρεπε να τον ρωτήσω γιατί  συνορεύανε  τα  οικόπεδα μας και όλο και κάποιο πρόβλημα ερχότανε και ζητούσε τη λύση του.  Τι `ναι Παντελή; τον ρώτησα, κανένα πρόβλημα έχει πάλι ο σπιτότοπος; Όχι , μου απάντησε, να σε κεράσω καφέ σε φώναξα. Ωστόσο μόλις που είχα κάτσει να και τον καφετζή από πάνω μου με ερωτηματικό ύφος. Τι να πιω σκέφτηκα. Τι να πιω; Φέρε μια ρακή του είπα. Δεν άργησε να έρθει η ρακή. Στην υγειά σου Παντελή , είπα, και την ήπια. Είδες την ταμπέλα του καφενείου με ρώτησε ο Παντελής;  Όχι, του είπα, και σήκωσα το βλέμμα μου μέχρι την πινακίδα. Διάβασα την επάνω επάνω λέξη. Έγραφε ΣΑΡΑΝΤΑΥΓΑ και είχε και σαράντα αυγά ζωγραφισμένα αποκάτω.  Βρε Παντελή τι όνομα είναι αυτό; Σαράντα αυγά. Αφού δεν έβαλε ένα όνομα της προκοπής ας έβαζε σαράντα κοπρόσκυλα γιατί αν κρίνω από τις φάτσες όλοι τούτοι δω τεμπελαράδες είναι.  Δεν έχεις δίκιο μου λέει.  Το σαράντα αυγά  έχει ιστορία. Έπειτα και οι τεμπέληδες δεν είναι σκύλοι. Άνθρωποι του θεού είναι και αυτοί και ίσως είναι περισσότερο φιλοσοφημένοι από τους άλλους τους εργατικούς  που δεν τους ενδιαφέρει τίποτε άλλο εξόν το χρήμα. Το κυνήγι του χρήματος με το άγχος και το πάθος που δημιουργεί είναι μεγαλύτερη κοινωνική πληγή. Όμως δεν ξέρεις την ιστορία με τα αυγά. Η ιστορία αυτή μας δίδει την εικόνα μιας μικρής κοινωνίας σε ένα χωριό, που θα μπορούσε να την χαρακτηρίσει κάποιος μικρογραφία  της όλης κοινωνίας που ζούμε. Έχεις χρόνο στη διάθεσή σου να σου πω την ιστορία; Έχω, του απάντησα, και ο Παντελής χωρίς χρονοτριβή  άρχισε να διηγάται:
       Σε ένα χωριό είχε στεφανωθεί ένα αντρόγυνο και καθώς ήταν φυσικό τον πρώτο καιρό δεν γνωριζότανε  καλά ο άνδρας και η γυναίκα μεταξύ τους. Ο κάθε ένας λοιπόν προσπαθούσε να γνωρίσει καλλίτερα τον σύντροφό του, έτσι προσπαθούσε ο ένας να δοκιμάσει τον άλλο. Την τρίτη μέρα του γάμου τους ο άνδρας έφυγε από το σπίτι και πήγε στα χωράφια του να τα επιθεωρήσει. Μετά από δυο ώρες γύρισε στο σπίτι του και κρατούσε στο χέρι του ένα αυγό, που είχε βρει σε μια φωλιά μιας αλανιάρας κότας.  Το έδωσε στη γυναίκα του που το πήρε ευχαρίστως μα τον ρώτησε και αμέσως πού το βρήκε γιατί αυτοί ως νέο αντρόγυνο δεν είχαν ακόμα ούτε κοτέτσι ούτε και κότες. Ο άνδρας θέλοντας να την δοκιμάσει, μα και για να δημιουργήσει κλίμα ευχάριστο και αστείο, χωρίς να υποψιάζεται τις διαστάσεις που θα έπαιρνε το αστείο του, της είπε πως αυτό είναι μεγάλο μυστικό και δεν μπορεί να της το πει. Αμέσως η νιόνυφη σκυθρώπιασε και έκανε παράπονα που δεν την εμπιστεύεται ο άνδρας της και κρατάει μυστικά από αυτήν. Και πως αν αυτή δεν γνώριζε τα μυστικά του ποια θα τα γνώριζε η μια και η άλλη; Και ποια είναι αυτή που δεν την εμπιστεύεται; Και άμα είναι έτσι και αυτή θα έχει μυστικά από αυτόν. Και τι αντρόγυνο θα κάνανε αν είχε καθένας τα μυστικά του; Δεν θα ήταν σαν να είχαν χωριστές ζωές; Και τι αντρόγυνο θα κάνανε αν ο άντρας της σκόπευε να μην την λογαριάζει και να μην την εμπιστεύεται. Όλα αυτά βέβαια ψευτοκλαίγοντας ενώ τον είχε αγκαλιάσει και τον φιλούσε και τον χάιδευε. Έλα χρυσέ μου πες μου μα εγώ είμαι τάφος. Τάφος σου λέω. Στην κατάλληλη στιγμή ο άνδρας αφού η γυναίκα του ήταν τάφος υπέκυψε τάχα στις πιέσεις της γυναίκας και της υποσχέθηκε να της πει το μεγάλο μυστικό, μα αφού του ορκιστεί πως δεν πρόκειται να το πει σε άνθρωπο γεννημένο. Οι όρκοι και οι υποσχέσεις δόθηκαν απλόχερα και  ο άνδρας άρχισε διστακτικά τάχατες και ζητώντας πρόσθετες διαβεβαιώσεις για την φύλαξη του μυστικού, ώσπου της είπε πως καθώς ήταν στην έξοχή ένιωσε την ανάγκη να πάει στην τουαλέτα και κάθισε εκεί σε μια γωνιά στο χωράφι και έκανε το αυγό. Η νιόνυφη διαβεβαίωσε τον άνδρα της πως το μυστικό του θα το φυλάξει απόλυτα και πως ο τάφος θα παράμενε τάφος. Δεν έχασε όμως καιρό, άλλωστε  όπως και κατά το ευαγγέλιο, άγγελος κυρίου ουρανόθεν ελθών μετακίνησε την πλάκα του τάφου, έτσι και εδώ θεία βουλήσει μετακινήθηκε η πλάκα του τάφου της νεόνυμφης   και μετά από λίγο βγήκε στην αυλή και το είπε στο άψε σβήσε στην γειτόνισσα. Η γειτόνισσα το είπε στην διπλανή της, μα δεν είπε πως ο καινούργιος γαμπρός έκανε ένα αυγό, αλλά δυο. Η επόμενη το είπε στην άλλη αλλά πρόσθεσε κι αυτή ένα αυγό και ούτω καθεξής. Τα τρία αυγά γίνανε τέσσερα τα τέσσερα πέντε ώσπου έφτασαν στα αυτιά της παπαδιάς τριάντα εφτά αυγά.    Η παπαδιά λέει του παπά: « Παπά μου το αντρόγυνο που στεφάνωσες την Κυριακή μου είπε η γειτόνισσα πως ο γαμπρός έκανε τριάντα οχτώ αυγά». Ο παπάς έμεινε με το στόμα ανοιχτό. Δεν μπορούσε να το χωρέσει ο νους του . δεν ήξερε τι να πει και τι βουλή να δώσει. Σηκώνεται μια και δυο και πάει στον δεσπότη και του λέει: « Άγιε δέσποτα, σημεία και τέρατα στην ενορία μου. Το αντρόγυνο που στεφάνωσα την Κυριακή, έκανε ο άνδρας τριάντα εννιά αυγά. Τι θα πω την Κυριακή των ανθρώπων στην εκκλησία;»  Το θέμα είναι πολύ σοβαρό του είπε ο δεσπότης. Να πας να μου τον φέρεις να τον κουβεδιάσω και θα σου πω. Πήγε ο παπάς πήρε κακήν κακώς το γαμπρό και τον πήγε στο δεσπότη που τον ήθελε επειγόντως. Μόλις τον είδε ο δεσπότης χωρίς περιστροφές τον ρωτά: Είναι αλήθεια πως έκανες σαράντα αυγά: Άγιε δέσποτα, του λέει, εγώ δεν έκανα κανένα αυγό. Τα αυγά τα έκαναν οι χωριανοί μου, έκανε όμως ο παπάς ένα και η αγιοσύνη σου άλλο ένα.
     Η Φήμη, η πάνδημη πήρε την ιστορία των νεόνυμφων και τη γύρισε χώρες και χωριά. Την έμαθε κόσμος και κοσμάκης. Αυτοί  που δεν την έμαθαν ήταν μόνο οι κότες παρά το ότι ήταν μια ιστορία μέσα από τα αμπελοχώραφά τους. Και ευτυχώς, γιατί για σκέψου, ο κόσμος, ο κοσμάκης, η παπαδιά, ο παπάς και ο δεσπότης ανακατεμένους με τα πίτουρα!  Οι κότες θα έκαναν μια λιχουδιά! μα μια λιχουδιά!
      Αυτά μου είπε ο Παντελής, ωστόσο δεν είχα άλλο χρόνο στη διάθεσή μου, μάλιστα είχα αργήσει κομμάτι  και έπρεπε να βιαστώ, για να προλάβω τις δουλειές μου, γιατί πλησίαζε η ώρα να κλείσουν τα καταστήματα. Χαιρέτισα τον Παντελή και αμολήθηκα στα μαγαζιά ανοίγοντας τον διασκελισμό μου ωσάν τον σαραντάπηχο.

ΚΡΗΤΙΚΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ: Η φτώχεια μουΕυχαριστώ την φτώχεια μου, που μου...

ΚΡΗΤΙΚΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ: Η φτώχεια μου

Ευχαριστώ την φτώχεια μου, που μου...
: Η φτώχεια μου Ευχαριστώ την φτώχεια μου, που μου `δειξε τους δρόμους και διάλεξα προσεχτικά από τους πρώτους χρόνους και βρήκα στό...
Η φτώχεια μου

Ευχαριστώ την φτώχεια μου, που μου `δειξε τους δρόμους
και διάλεξα προσεχτικά από τους πρώτους χρόνους
και βρήκα στόχο κι έμαθα πολύ καλό σημάδι,
σε δρόμο ανηφορικό όμως χωρίς ψεγάδι.
Όπου τελειώσει ο δρόμος μου χωρίς ντροπή θα κάτσω,
να βάλω την υπογραφή πως ως εδώ θα φθάσω,
γιατί `χει αξία η διαδρομή και όχι τίποτε άλλο.
δεν έχει αξία το πολύ. Το λίγο να `ναι μεγάλο.

                                στέλιοσκοστήσπυριδάκης

ΚΡΗΤΙΚΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ: ΘΑΛΑΣΣΑ                 Θάλασσα, κερα-θάλασσα,...

ΚΡΗΤΙΚΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ: ΘΑΛΑΣΣΑ

                 Θάλασσα, κερα-θάλασσα,
...
: ΘΑΛΑΣΣΑ                  Θάλασσα, κερα-θάλασσα,                   μαζί σου δεν τα χάλασα. Θάλασσα, κερα-θάλασσα, αρχόντισα κυρά ...
ΘΑΛΑΣΣΑ

                 Θάλασσα, κερα-θάλασσα,
                  μαζί σου δεν τα χάλασα.

Θάλασσα, κερα-θάλασσα, αρχόντισα κυρά μου,
ζεις μέσα μου αδιάκοπα, μέσα στα όνειρά μου.

Θάλασσα, κερα-μάγισα τον νου μου, μου τον πήρες,
τέσσερα ημισφαίρια, 360 μοίρες!!!

Θάλασσα, κερα-θάλασσα, αφέντρα του πλανήτη,
δεν το βαστώ, δεν το μπορώ να κάθομαι στο σπίτι!!!

Θάλασσα, η αρμύρα σου μου πότισε το σώμα
και της ψυχής μου έδωσε τη γνώση και το χρώμα.

Θάλασσα, κερα-θάλασσα, γλυκειά μου αγαπημένη,
την σκέψη μου παντοτεινά έχεις φυλακισμένη.

               Θάλασσα κερα-θάλασσα
                μαζί σου δεν τα χάλασσα.
στέλιοσκωστήσπυριδάκης

Κυριακή 9 Δεκεμβρίου 2012

ΚΡΗΤΙΚΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ: ΘΑΛΑΣΣΑ                 Θάλασσα, κερα-θάλασσα,...

ΚΡΗΤΙΚΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ: ΘΑΛΑΣΣΑ

                 Θάλασσα, κερα-θάλασσα,
...
: ΘΑΛΑΣΣΑ                  Θάλασσα, κερα-θάλασσα,                   μαζί σου δεν τα χάλασα. Θάλασσα, κερα-θάλασσα, αρχόντισα κυρά ...
ΘΑΛΑΣΣΑ

                 Θάλασσα, κερα-θάλασσα,
                  μαζί σου δεν τα χάλασα.

Θάλασσα, κερα-θάλασσα, αρχόντισα κυρά μου,
ζεις μέσα μου αδιάκοπα, μέσα στα όνειρά μου.

Θάλασσα, κερα-μάγισα τον νου μου, μου τον πήρες,
τέσσερα ημισφαίρια, 360 μοίρες!!!

Θάλασσα, κερα-θάλασσα, αφέντρα του πλανήτη,
δεν το βαστώ, δεν το μπορώ να κάθομαι στο σπίτι!!!

Θάλασσα, η αρμύρα σου μου πότισε το σώμα
και της ψυχής μου έδωσε τη γνώση και το χρώμα.

Θάλασσα, κερα-θάλασσα, γλυκειά μου αγαπημένη,
την σκέψη μου παντοτεινά έχεις φυλακισμένη.

               Θάλασσα κερα-θάλασσα
                μαζί σου δεν τα χάλασσα.
στέλιοσκωστήσπυριδάκης

ΚΡΗΤΙΚΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ: Η φτώχεια μουΕυχαριστώ την φτώχεια μου, που μου...

ΚΡΗΤΙΚΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ: Η φτώχεια μου

Ευχαριστώ την φτώχεια μου, που μου...
: Η φτώχεια μου Ευχαριστώ την φτώχεια μου, που μου `δειξε τους δρόμους και διάλεξα προσεχτικά από τους πρώτους χρόνους και βρήκα στό...
Η φτώχεια μου

Ευχαριστώ την φτώχεια μου, που μου `δειξε τους δρόμους
και διάλεξα προσεχτικά από τους πρώτους χρόνους
και βρήκα στόχο κι έμαθα πολύ καλό σημάδι,
σε δρόμο ανηφορικό όμως χωρίς ψεγάδι.
Όπου τελειώσει ο δρόμος μου χωρίς ντροπή θα κάτσω,
να βάλω την υπογραφή πως ως εδώ θα φθάσω,
γιατί `χει αξία η διαδρομή και όχι τίποτε άλλο.
δεν έχει αξία το πολύ. Το λίγο να `ναι μεγάλο.

                                στέλιοσκοστήσπυριδάκης

Παρασκευή 2 Μαρτίου 2012

Σολωμός Σολωμού


    Σολωμός Σολωμού


Στο Παραλίμνι, ο Σολωμός Σολωμού,
μ’ ένα τσιγάρο αναμμένο στα χείλη,
διάπλατά  ‘νοιξε του χάροντα την πύλη
και βγήκε  πάνω στο μπαλκόνι τ’ ουρανού.

Με σταυρουδάκι στο δασύτριχο λαιμό,
το ασπρογάλαζο βαθιά  μές στα στήθη,
τ΄οχτρού καβάλησε τον βέβηλο ιστό
μ’ αντρειοσύνη,  και θέληση  ασυνήθη.

Άοπλος, μόνο με τη φλόγα της καρδιάς
και την αγάπη για το πάτριο, το χώμα,
στους αττίλες δίδει μάθημα αντρειάς
και τον πυροβολούν μέσα εις το στόμα.

Οι βάρβαροι σωστή δεν έχουνε καρδιά.
είν’ άπονοι, δεν έχουν αντρειοσύνη,
της ανθρωπότητας κι αν κράτησαν δαδιά,
πώς να την κάψουν, σπεύδανε με βιασύνη.

Το στόμα που  ΄μαθε το δίκιο  να μιλεί,
του άδικου  πάντα έφραζε  το δρόμο
και των βαρβάρων ερεθίζι την χολή,  
που ξέρουν ν’ απαντούν σπέρνοντας τον τρόμο.

Μα το Αιγαίο  κι αν φλογίζεται συχνά
του Έλληνα ‘ναι το μέγα μετερίζι
αλλά κι η ψυχή του ουδέποτε ξεχνά,
πως νερό δικό του είναι και τ’ ορίζει,

νερό που σβήνει τις θεόρατες φωτιές,
νερό που καίγεται, νερό που ανάβει,
νερό που ρέει στων Ελλήνων τις καρδιές
κι αγίασε του Αιγαία το καράβι,

νερό που δένει την ακτή με την ακτή,
νερό που βρέχει μόνο την μια Ελλάδα,
γιατί ανέκαθεν  την κράτησε αυτή
του κάθε ωραίου και σοφού τη δάδα.
          στέλιοσκωστήσπυριδάκης

Η ΠΡΩΤΗ ΜΟΥ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ

 Η πρώτη μου επανάσταση


   Τους επαναστάτες δεν τους θέλει καμία κυβέρνηση, αλλά και κανένας επαναστάτης δεν θέλει την κυβέρνηση, αυτός άλλωστε είναι και ο λόγος της ύπαρξης του επαναστάτη. Εντούτοις όταν εγώ για πρώτη φορά επαναστάτησα δεν είχα ιδέα τι εστί βερίκοκο όσον αναφορά την κυβέρνηση. Βασικά ο επαναστάτης επιδιώκει να ρίξει την κυβέρνηση, εγώ δεν ήθελα να ρίξω καμία κυβέρνηση.  Η επανάστασή μου κατά συνέπεια πρέπει να θεωρείται ιδιόρρυθμος. Αν κάνεις επανάσταση για να ρίξεις την κυβέρνηση, πρέπει να προετοιμάζεσαι να σχηματίσεις δική σου κυβέρνηση και να έχεις κατά νουν και το μοντέλο με το οποίο σχεδιάζεις να κυβερνήσεις. Η πρώτη μου επανάσταση ήταν όταν ήμουν στην ηλικία των τεσσάρων ετών. Ποια ήταν τα στοιχεία της επανάστασής μου λοιπόν; Η επανάστασή μου βασίστηκε στην ανυπακοή. Η ανυπακοή μου ήταν και η σωτηρία μου. Αν υπάκουα ως το τέλος στις προσταγές των μεγάλων εγώ θα είχα τερματίσει τη ζωή μου στην ηλικία των τεσσάρων ετών.
   Βρισκόμαστε στον χειμώνα του χίλια εννιακόσα τριάντα εννιά. Ήταν, όπως λένε, ένας μέτριος χειμώνας, όμως αυτό δεν ήταν εμπόδιο να ασθενήσω με μια θανατηφόρο νόσο της



εποχής. Την περιπνευμονία ή διπλή πνευμονία όπως συνήθως την λένε. Η  αντιμετώπισή της γινόταν μάλλον κατά τρόπο επιβλαβή. Ο ασθενής ήταν υποχρεωμένος να είναι ξαπλωμένος ανάσκελα πάνω σε ζεστή άμμο την οποία κρατούσαν συνεχώς ζεματιστή ενώ είχε υψηλό πυρετό. Απαγορευόταν να φάει φαγητό και να πιει νερό. Του έβρεχαν μόνο τα χείλη με ένα βαμβάκι. Ο ασθενής ανάλογα τις αντοχές του ζούσε τέσσερις ή πέντε μέρες και μετά κατέληγε. Η κατάληξη ήταν στο μεγαλύτερο ποσοστό αποτέλεσμα της αφυδάτωσης.  Αν ο ασθενής είχε οικονομικά φώναζαν το γιατρό από το διπλανό χωριό και του έβαζε το θερμόμετρο, μετρούσε τους σφυγμούς της καρδιάς του και μετά από συμφωνία των συγγενών του έκανε κάποια ένεση στους γλουτούς.  Από ότι είμαι σε θέση να γνωρίζω συνήθως  ήταν ένεση υδραργύρου ή εξακόσια έξι. Χορηγούσε και μερικά δισκία κινίνης για τις επόμενες ώρες. Έπαιρνε την αμοιβή της επίσκεψής του καβαλίκευε  στο γοργοπόδαρο άλογό του και γυρνούσε στη βάση του. Μου έφεραν δυο φορές τον μακαρίτη τον γιατρό τον Καμπουράκη τον Κώστα και μου έκανε συνολικά δυο ενέσεις οι οποίες πονούσαν τρομερά για πολλή ώρα. Τη δεύτερη φορά που ήρθε τον ρώτησαν οι γονείς μου αν θα έρθει και την επομένη. Η απάντησή του ήταν    κοφτή. Αν δεν ακούσω την καμπάνα, είπε. Τον άκουσα καθαρά δεν ήμουν σε θέση όμως να καταλάβω το περιεχόμενο των λόγων του. Δεν ήξερα ότι εννοούσε  την πένθιμη

καμπάνα που θα έπαιζαν  αν πέθαινα. Έτσι στην παιδική μου αφέλεια ευχόμουνα ολόψυχα να άκουγε την καμπάνα που θα χτυπούσε για λογαριασμό μου, κι έτσι να μην έρθει να μου κάνει την τόσο επώδυνη ένεση.
    Όλο το διάστημα της ασθενείας μου ζητούσα συνεχώς νερό, αλλά δεν μου έδιδαν. Μου έβρεχαν τα χείλη με το βαμβάκι ενώ ψηνόμουνα πάνω στην καυτή άμμο και από τον πυρετό. Δοκίμασα πολλές φορές να φύγω από το κρεβάτι και να πάω στον σταμνοστάτη που ήταν το σταμνί με το νερό, αλλά με έπιαναν και με γυρνούσαν πίσω στο βασανιστήριο της καυτής άμμου και του υψηλού πυρετού. Πάνω από το προσκεφάλι μου ήταν όλο το συγγενολόι και το μισό χωριό. Τους άκουγα που έλεγαν πως δεν της τρέχουν της μητέρας μου τα αγόρια, γιατί είχε χάσει άλλα δυο και τώρα μόνο ένας θεός μπορούσε να βάλει το χέρι του. Έλεγαν τα συμπτώματα με τα οποία πέθαναν τα αδέρφια μου, πως πέθαναν άλλοι κι άλλοι στο χωριό ωσάν να ήταν συζητήσεις γύρω από συνταγές παρασκευής κάποιου φαγητού. Αναλογίζομαι σήμερα την απλοϊκότητά τους ή την ηλιθιότητά τους καλλίτερα, να νομίζουν πως δεν καταλάβαινα τι έλεγαν. Τους έβριζα και τους έλεγα να φύγουν, να με αφήσουν μόνο μου όμως δεν κουνούσε κανένας από τη θέση του. Κάποια στιγμή τους είπα πως αυτοί θα πεθάνουν και όχι εγώ. Εγώ δεν πεθαίνω, τους είπα, γιατί δεν θέλω να πεθάνω. Τότε σοβάρεψαν τα πράματα, σταμάτησαν να μιλούν δυνατά και συνέχισαν να

μιλούν με ψιθύρους τα ίδια θέματα, πράμα που με εκνεύριζε περισσότερο. Ο υψηλός πυρετός το βασανιστήριο της καυτής άμμου η αφυδάτωση και η πνευμονία με είχαν καταβάλει το τελευταίο βράδυ και το επόμενο πρωί ως το μεσημέρι που με έπιασαν σπασμοί. Η μητέρα μου έκλαιγε γοερά και οι παριστάμενοι την έβγαλαν έξω στην αυλή. Αυτή η κίνηση της μητέρας μου με έσωσε. Όταν αντιλήφθηκα  πως δεν υπήρχε κανένας να με επιτηρεί, επιστράτευσα όλες μου τις δυνάμεις, σηκώθηκα και πήγα στον σταμνοστάτη. Έπιασα το σταμνί κι από τα δυο αυτιά και το γύρισα προς το μέρος μου. Κώλυσα τα χείλη μου στα χείλη του σταμνιού κι άρχισα να πίνω το ευλογημένο νερό που είχα στερηθεί πέντε μέρες. Ήπια όσο μπορούσε να χωρέσει το στομάχι μου, έσκυψα το κεφάλι μου και γύρισα το σταμνί περισσότερο. Το νερό έτρεξε από το σβέρκο μου και κάλυψε την πλάτη μου ως κάτω στα πόδια μου και το πάτωμα. Σήκωσα το κεφάλι μου και έριξα νερό και στο στήθος μου που πήγε ως τα πόδια μου. Ήπια πάλι νερό, πήρα όσο ψωμί βρήκα στο τραπέζι και πήγα στο κρεβάτι μου. Έβαλα την καυτή άμμο στην άκρη σκεπάστηκα από κορφής για να μην με δουν και έφαγα  όλο το ψωμί βιαστικά για να προλάβω σχεδόν αμάσητο. Ωστόσο ενώ εγώ ήμουν κατάμονος όλοι στο άλλο σπίτι ήταν σε πολλές δραστηριότητες. Ετοίμαζαν τα κόλλυβα μου, έκαναν ζυμωτό για να ψήσουν τα κουλούρια, που συνήθιζαν να κάνουν στις κηδείες και

κανένας δεν ενδιαφερόταν πλέον για μένα. Σηκώθηκα πάλι πήγα και ήπια νερό και ξάπλωσα στο κρεβάτι μου και παρίστανα το καλό παιδί. Ένιωθα πολύ καλά και άρχισα να φωνάζω της μητέρας μου. Μόλις  με άκουσαν έτρεξαν όλοι καταχαρούμενοι γιατί προφανώς με νόμιζαν νεκρό. Παρακαλούσα την μητέρα μου να μου τηγανίσει δυο αβγά, αλλά δεν μπορούσα να την πείσω. Αργότερα ήρθε ο γιατρός αφού δεν χτύπησε νεκρίκια η καμπάνα. Μου έβαλε το θερμόμετρο, μέτρησε το σφυγμό μου και είπε να μου δώσουν λίγο νερό και να μου κάνουν ένα αβγό μελάτο. Έφαγα το μελάτο αβγό μου και το ένιωσα να κατεβαίνει μέχρι τις πατούχες μου. Η επανάστασή μου αυτή μου έδωσε τη δυνατότητα να έχω μια σειρά από παναστάσεις τα επόμενα χρόνια μου. Η επανάσταση μου αυτή μου άφησε ένα ανεξίτηλο δίδαγμα, να μην δέχομαι δηλαδή καμιά απόφαση των άλλων, ακόμα κι αν αυτοί είναι δικαστές. Απέρριψα πολλές αποφάσεις στην ζωή μου, ακόμα και δικαστικές, χωρίς δικηγόρο βασιζόμενος στο δίκιο και την αλήθεια. Γνωρίζω πως πολλές φορές όταν αναφέρομαι σε αυτά τα περιστατικά της ζωής μου, με χαρακτήρισαν εγωιστή και υπερόπτη, γιατί αυτοί που με χαρακτήριζαν έτσι δεν γνώριζαν πόσο είχα δίκιο. Φυσικά αδικήθηκα πολλές φορές στη ζωή μου, αλλά απέφευγα πολλές περισσότερες αδικίες με την στάση μου. Άλλες δυο φορές ασθένησα με πνευμονία και κινδύνευσα σοβαρά από σφάλμα του γιατρού, μα την πνευμονία την

είχα νικήσει όταν οι γιατροί δεν είχαν τα μέσα και δεν γνώριζαν την σωστή θεραπεία, θα την άφηνα τώρα να μου πάρει τον αέρα; Όχι βέβαια. Την εξαπέστειλα στο πυρ το εξώτερον.

Πέμπτη 1 Μαρτίου 2012

ΟΙ ΓΕΡΜΑΝΟΙ ΞΑΝΑΡΧΟΝΤΑΙ2

ΟΙ ΓΕΡΜΑΝΟΙ ΞΑΝΑΡΧΟΝΤΑΙ2
Οι γερμανοί ξανάρχονται μα εδά με άλλο τρόπο
στο στόχαστρο τους έχουνε τις τσέπες των ανθρώπω.
Θέλουν τα μεροκάματα να πάνε εις τον πάτο
και την Ελλάδα κάμανε εν τέλει άνω-κάτω.
Ο Γιώργος, μας τους έφερε γιατί πολύ τους πάει
και θέλει να μας διοικούν όπου τους αγαπάει.
Γιαυτό κι εμείς τον "Γιώργο μας" καθόσον κι επειδή
δεμένο χειροπόδαρα θα πάμε στο Γουδί.
Εις το Γουδί οι Έλληνες πηγαίνουν όλοι ίσοι
κι έτσι θα τόνε στήσομε δετό σε κυπαρίσι.
Το συνηθίζουν στο Γουδί πηγαίνουν τους προδότες
και τους κλαδεύουν στο λεπτό ως έγινε κι αλλότες.
Για να μην είναι μοναχός και παραπονεθεί
κι ο τρελλαντώνης δίπλα του βεβαίως θα στηθεί.
Και για να είναι σίγουρο το σύστημα θα παίξει
πρέπει ως συνηθίζεται, πρέπει να πάνε έξι.

Παπανδρέου, Καρατζαφέρης, Βενιζέλος
Παπούλιας, Παπαδήμος, Σαμαράς και τέλος.
στέλιοσκωστήσπυριδάκης
Σημ. Τον Πάγκαλο θα τον στείλομε στην Φραγφούρτη για λουκάνικα, τα συνηθίζουν πολύ οι γερμαναράδες.-

Σάββατο 25 Φεβρουαρίου 2012

ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
Κάποτε ήταν μια κυρία
όνομά της Νέα Δημοκρατία.
Δεν ήταν όμως διόλου νέα
πολύ παλιά ήταν και γραία.
Το χε όμως σαν αντέτι
να παρουσιάζεται σαν ντρέτη.
Στραβή ήτανε και στραβοκάνα
πότε γερμανίδα και πότε αμερικάνα.
Τώρα το παίζει αγία και οσία
και τραβολογιέται με την Ρωσία.
Πουστρουλούκι δηλαδή η πολιτεία της
και είναι ασορτί με την αλητεία της.
Τώρα μας βγαίνει κι από πάνω
γιατί, λέει, έχει Αντώνιο τον Χάνο.
Τα Ζάππεια μας πούλαγε για λίγο
και τώρα, λέει, από που θα φύγω.
Θέλει και εκλογές και τις ορίζει
κι εμείς καταλαβαίνομε πως βράσε ρύζι.
Μα δεν μπορεί θα έρθει κι η σειρά μας
και τότε θα την στείλομε στην πεθερά μας.


στέλιοσκωστήσπυριδάκης

Παρασκευή 24 Φεβρουαρίου 2012

  ΣΟΚ ΣΤΟ ΠΑΣΟΚ
Το Πασόκ, το πασόκ

μέγα έχει τώρα σοκ.
Στον Καθρέπτη μέσα βλέπει
άλλοι να `ναι στο ντοβλέτι.
Ψάχνει για τον εαυτό του
και θωρεί τον θάνατό του.
Δεν του κάνουν ούτε κηδεία
ούτε από την Δημαρχία.
Πεταμένο εις την άκρη,
τώρα βγάζει μαύρο δάκρυ.
Το καημμένο το Πασόκ
έχει πάθει μέγα σοκ.
...και γιατί, διότι κι επειδή,
το πηγαίνουν στο Γουδί.
Το Πασόκ έχει προδότες
της Γκεστάμπο καταδότες.
Έχει και κουκουλοφόρους
κι όλο βάζουν νέους φόρους
στέλιοσκωστήσπυριδάκης






Σημείωση: Επειδή τα δεινά της πατρίδας προέρχονται από το νεοναζιστικό κίνημα της Μέργκελ και τους προδότες γκεσταμπίτες αντιπροσώπους της καταχωρούνται φωτογραφίες από τα κέντρα συγκέντρωσης και εξόντωση του ανθρώπου στο Αουσβίτς.

ΤΟ ΠΑΣΟΚ ΣΤΗΝ ΚΟΛΑΣΗ

ΤΟ ΠΑΣΟΚ ΣΤΗΝ ΚΟΛΑΣΗ
Το ΠΑΣΟΚ πάει βόλτα
εις της Κόλασης την πόρτα.
Βγάζει λόγο εις την Πύλη
γιατί σώθηκαν οι φίλοι.
Λόγο βγάζει στους διαόλους
θα μας παραδώσει, λέει, όλους.
Μα οι διαόλοι φοβισμένοι
μες στην πίσα είναι κρυμένοι.
Δεν του δίδουν ντιπ πίστη
μην τους κλείσει και το σπίτι.
Αν το θέλει αυτό η Αγγέλα
το πουλούν κι αυτό με τρέλλα,
μα οι διαόλοι δεν πουλάνε
την Κόλαση την αγαπάνε
και την έχουνε πατρίδα,
δεν την δίδουν στην ακρίδα..
Οι Πασόκοι ας πουληθούνε,
μα την πόρτα δεν περνούνε.
Έχει η Κόλαση κανόνες,
που ισχύουν για αιώνες.
Άλλοι διάολοι να μπούνε,
δεν σηκώνει, δεν χωρούνε.
Κι έτσι οι δόλιοι οι Πασόκοι
κι απ` την Κόλαση ακούνε ΟΧΙ.-





στέλιοσκωστήσπυριδάκης

Τρίτη 31 Ιανουαρίου 2012

ΛΟΓΙΑ ΒΑΡΙΑ ΚΙ ΑΠΟΗΧΑ
Τα λόγια μου βαριά κι απόηχα,
έχουν να κάμουν με την μία και την άλλη ΤΡΟΙΚΑ.
Το δέκα μας εφέρανε την πρώτη,
για να δούμε τι εστί Ευρώπη.
Είδαμε πως εκεί υπάρχουν Ευρω-ΠΕΗ
και στην Ελλάδα Γκόλντεν Μπόης και ημιθέοι.
Οι ημιθέοι σκύβουνε και κάνουν επικύψεις
και τους πηδούν οι Ευρω-ΠΕΗ με επαναλήψεις.
Και ... βολευτήκαμε με την ΤΡΟΙΚΑ οι πάντες
κι έχομε παντελόνια άδεια χωρίς ιμάντες.
Κι είδανε την κατάσταση οι τρεις οι αρχηγοί
κι ευφράνθηκε η καρδιά τους και η ψυχή.
Κι ενώσανε τα τρία κόμματα σε ένα
κι αντιπολιτεύονται και κυβερνούν με τον μηδένα.
Παπα-Δήμιος το όνομά του, του μεσκίνι,
τον βούρδουλα κρατεί για κομποσκοίνι.
Την βρώμικη δουλειά ανάλαβε να κάνει
και θα την κάνει! Όποιος ζήσει κι όποιος πεθάνει.
Το έντεκα το φέρανε ετούτο το φιντάνι,
προδότες, Ευρω-ΠΕΗ, Δου Νου Του κι Αμερικάνοι.
Υπάρχουν τώρα ΤΡΟΙΚΕΣ αδέρφια  δύο
κι έγινε η Ελλάδα μας η δόλια τρελοκομείο.
Υπάρχει και Λαός που δεν τόνε ρωτάνε.
Του λένε πως χρωστεί αυτοί που του χρωστάνε.
Του τάζουν εκλογές για κοκαλάκι κάθε τόσο
και του απαγορεύουν να μιλήσει με τον Ρώσσο.
Κι έτσι από εδώ το φέρνουνε κι αλλού εκείνο πάει
και λογαριάζουνε για εκλογές τον κόκκινο τον Μάη!
                 >>>>>>><<<<<<<
Έτσι θαρούνε οι προδότες πως θα καταντήσομε,
γιατί δεν ξέρουν πως τα πάντα θα διαλύσομε.
Τις τρόϊκες και όλους τους προδότες θα σκοτώσομε
και την πατρίδα μας θα τήνε ελευθερώσομε.-






στέλιοσκωστήσπυριδάκης