Ποίηση

ΑΣΙΓΑΣΤΟ ΚΥΜΑ
Ιππεύοντας ξεκαπίστρωτα άτια,
πολλές τρομερές καταιγίδες,
της θάλασσας σπούδασα τα γινάτια
και πλήθος λάτρεψα πατρίδες.
           =======
Ψιθύρισα στον αφρό του κυμάτου,
θαυμασμού κι αγάπης λογάκια
κι ορκίστηκα για πάντα στ` όνομάτου
αρμύρας κι αν ήπια φαρμάκια.
στέλιοσκωστήσπυριδάκης

            ΧΑΜΕΝΕΣ ΑΓΑΠΕΣ
Πόρτο-πόρτο τριγυρίζω
χρόνους ψάχνω να σε βρω
και στον ουρανό τον γκρίζο,
κει στου Νότου τον Σταυρό,
             =======
σ` έπιασα μέσα στα νέφη
χρυσαφένιου δειλινού,
πέρα η μορφή σου γνέφει
στη μεριά του Πολικού.
             ========
Ψάχνω τώρα μες στ` αστέρια
στόλισμά τους να σε δω,
να `ρθω δίπλα σου αιθέρια,
προσπαθώ, μα είμαι `δω.
στέλιοσκωστήσπυριδάκης

ΚΑΡΑΒΟΣΚΥΛΑ

Τραβήξαμε νερά απ` τις σεντίνες
σ` όποιο ταξίδι μακρυνό
και στο λιμάνι με τις αραπίνες
κουπί τραβήξαμε πυκνό.
         ====
Περάσαμε τυφώνες, καταιγίδες
πλέοντας τον ωκεανό.
Περάσαμα αράπικες κοτσίδες
ερωτοπλέξη στο λαιμό.
          ====
Της θάλασσας ακούσαμε το βρούχος
μες στης προπέλας τον ρυθμό,
για μας ο Χάρος είναι αδειούχος
μες στων σειρήνων τον σκοπό.
               =====
Μα κι αν ο Χάρος έρθει να μας πάρει,
ταξίδι θα `ναι μακρυνό.
Τι άλλο κάνει κείνος που μπαρκάρει;
Τι κάνει τον θαλασσινό;
στέλιοσκωστήσπυριδάκης